Η νοσταλγία διώχνει τη μοναξιά

Η νοσταλγία διώχνει τη μοναξιά, σύμφωνα με νέα έρευνα


Καθώς οι μέρες μικραίνουν και γίνονται πιο κρύες, πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού, ένα αίσθημα και μια επιθυμία για το παρελθόν που είναι γνωστά ως νοσταλγία. Οι γιορτές, που επίσης πλησιάζουν, φαίνεται να εντείνουν αυτή τη νοσταλγική διάθεση. Μια νέα επιστημονική έρευνα διαπιστώνει τώρα ότι η νοσταλγία εξυπηρετεί έναν ευρύτερο ψυχολογικό σκοπό πέρα από την επιστροφή στις «παλιές καλές μέρες»: την εξισορρόπηση και το μετριασμό της μοναξιάς.
Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Psychological Science (Ψυχολογική Επιστήμη), έγινε από τους ερευνητές Xinyue Zhou και Ding-Guo του κινεζικού πανεπιστημίου Sun Yat-Sen, καθώς και τον ελληνικής καταγωγής Κωνσταντίνο Σεντικίδη και τον Tim Wildschut του βρετανικού πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Είναι η πρώτη ουσιαστικά έρευνα, η οποία μελέτησε εξονυχιστικά τη σχέση νοσταλγίας και μοναξιάς με τη βοήθεια πειραμάτων σε εθελοντές, που περιλάμβαναν εργάτες εργοστασίων, φοιτητές και παιδιά.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιοποιήθηκαν από την ?Association for Psychological Science?, τα άτομα που ένιωθαν πιο μοναχικά, ανέφεραν ότι έπαιρναν τη μικρότερη κοινωνική υποστήριξη από τον περίγυρό τους και ταυτόχρονα ήσαν οι πιο νοσταλγικοί. Όταν οι ερευνητές υποκινούσαν τη νοσταλγία σε ορισμένους εθελοντές, εκείνοι ένιωθαν πλέον ότι απολαμβάνουν τη μεγαλύτερη κοινωνική υποστήριξη από τους γύρω τους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η νοσταλγία ενδυναμώνει την αντίληψη του ατόμου για το βαθμό κοινωνικής υποστήριξης που έχει και, με αυτό τον τρόπο, αντισταθμίζει τα αισθήματα μοναξιάς. Επίσης διαπιστώθηκε ότι τα πιο ανθεκτικά άτομα, με τη μεγαλύτερη ικανότητα να ορθοποδούν γρήγορα μετά από τραυματικά συμβάντα και αναποδιές της ζωής, είναι αυτά που χρησιμοποιούν τη νοσταλγία για να ξεπεράσουν τα αισθήματα μοναξιάς τους.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτά τα ευρήματα έχουν πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην κλινική ψυχολογία και δείχνουν ότι η «τεχνητή» νοσταλγία μπορεί να αξιοποιηθεί σε θεραπευτικό πλαίσιο, ώστε τα μοναχικά άτομα να αντιμετωπίζουν καλύτερα τον κοινωνικό αποκλεισμό που βιώνουν. Με άλλα λόγια, όπως αναφέρουν, «τα άτομα θα μπορούσαν να εκπαιδευθούν να επωφελούνται από την αναζωογονητική λειτουργία της νοσταλγίας, όταν είτε απουσιάζει η πραγματική κοινωνική στήριξη, είτε το άτομο νομίζει ότι απουσιάζει».