Βρετανοί επιστήμονες ανέπτυξαν μια καινοτομική τεχνική που θα μπορούσε να αυξήσει μέχρι σχεδόν στο διπλάσιο χρόνο τη ζωή ενός μεταμοσχευμένου οργάνου, όπως ένα νεφρό, και να αποτρέψει την απόρριψή του από τον οργανισμό του λήπτη.
Προς το παρόν, λιγότερα από τα μισά μοσχεύματα συνεχίζουν να λειτουργούν για περισσότερα από δέκα χρόνια μετά την μεταμόσχευση.
Με τη νέα μέθοδο, που διαρκεί μόλις 20 λεπτά, το προς μεταμόσχευση όργανο πλένεται με ένα διάλυμα φαρμάκου κατά την μεταφορά του από το δωρητή στον λήπτη. Το διάλυμα παρέχει προστασία στο ξένο όργανο από τις επιθέσεις του ανοσοποιητικού συστήματος του λήπτη, το οποίο συχνά επιτίθεται στο ξένο σώμα για να καταστρέψει τα κύτταρά του, που τα αντιλαμβάνεται ως κακόβουλους εισβολείς.
Οι ασθενείς που έχουν κάνει μεταμόσχευση, αναγκάζονται να παίρνουν φάρμακα καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος (με τις όποιες παρενέργειες, όπως η αύξηση του κινδύνου για καρκίνο), όμως και πάλι το σώμα του λήπτη συχνά συνεχίζει να αντιδρά, με συνέπεια το μεταμοσχευμένο όργανο αργά ή γρήγορα να δυσλειτουργεί. Έτσι, ένα υγιές μεταμοσχευμένο νεφρό διαρκεί κατά μέσο όρο για μια δεκαετία, ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί για τριπλάσιο χρόνο, με αποτέλεσμα μερικοί λήπτες να αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη μεταμόσχευση.
Η ανακάλυψη, υπό τον καθηγητή Στιβ Σακς του Κέντρου Μεταμοσχεύσεων του King's College του Λονδίνου, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Βρετανικής Επιστήμης στο Μπέρμιγχαμ, σύμφωνα με το BBC και τη "Γκάρντιαν", βασίζεται στον φυσικό μηχανισμό άμυνας που έχουν τα υγιή όργανα για να προστατευτούν από το ανοσοποιητικό σύστημα. Μόρια πρωτεϊνης, που βρίσκονται πάνω στα υγιή όργανα, εμποδίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού να επιτεθεί στα δικά του όργανα. Όμως αυτές οι φυσικές πρωτεϊνες χάνονται, όταν το προς μεταμόσχευση όργανο αφαιρείται από το σώμα και αποθηκεύεται σε πάγο.
Οι βρετανοί ερευνητές δημιούργησαν στο εργαστήριο το υποκατάστατο μιας τέτοιας ρυθμιστικής πρωτεϊνης και από αυτήν δημιούργησαν ένα φαρμακευτικό διάλυμα που ονόμασαν Mirococept. Η τεχνητή προστατευτική πρωτεϊνη "εμβαπτίζεται" πάνω στο προς μεταμόσχευση όργανο του δότη και το βοηθά να "αποκρούσει" τις επιθέσεις του ανοσοποιητικού συστήματος του λήπτη. Η εφαρμογή του Mirocosept γίνεται όταν το όργανο (π.χ. νεφρό) αφαιρείται από τον δότη. Οι μέχρι τώρα δοκιμές έδειξαν ότι ένα μεταμοσχευμένο νεφρό μπορεί να λειτουργήσει χάρη στο Mirococept τουλάχιστον για άλλα επτά χρόνια χωρίς πρόβλημα μετά την αρχική δεκαετία.
Μέχρι στιγμής, έχει γίνει μόνο ένας έλεγχος ασφαλείας σε 16 ασθενείς ότι το Mirococept δεν κάνει ζημιά στο προς μεταμόσχευση όργανο, ούτε στον λήπτη. Πρόκειται να ακολουθήσει το 2011 μια μεγαλύτερη κλινική δοκιμή σε 300 ασθενείς, η οποία θα αποδείξει ευρέως την αποτελεσματικότητά του και θα καθορίσει ακριβώς ποια είναι η κατάλληλη ποσότητα του Mirococept που πρέπει να τοποθετείται πάνω στο μόσχευμα. Τέλος, θα πρέπει να γίνει μια ακόμα μεγαλύτερη και τελική κλινική δοκιμή για να μελετηθεί πόσα χρόνια ζωής προσθέτει η τεχνητή πρωτεϊνη στα μεταμοσχευμένα όργανα.
Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι η νέα μέθοδος θα αρχίσει να εφαρμόζεται στα νοσοκομεία σε περίπου πέντε χρόνια από τώρα, αν όλα πάνε καλά.
Όπως είπε ο Σακς, αν η έρευνα "μεταφραστεί" σε πρακτικά αποτελέσματα (αποθήκευση οργάνων για αρκετές μέρες πια και όχι μόνο για 24 ώρες, μεταφορά με μεγαλύτερη άνεση χρόνου κ.α.), τότε τα όργανα των δωρητών θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ευκολότερα, πράγμα που θα διευρύνει τη διαθέσιμη ποσότητα οργάνων για μεταμοσχεύσεις. Το Mirococept πάντως δεν καταργεί την ανάγκη χρήσης φαρμάκων καταστολής του ανοσοποιητικού σστήματος μετά την μεταμόσχευση, αλλά οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα καταστεί εφικτή η μείωσή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου