Παγκόσμια επιδημία η παιδική παχυσαρκία

Σε «παγκόσμια επιδημία» έχει εξελιχθεί η παιδική παχυσαρκία ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας αναμένεται τα παιδιά να έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης από τους γονείς τους. Το 30-40% των παχύσαρκων παιδιών έχει πολυμεταβολικό σύνδρομο, το 7% έχει ήδη αθηρωματικές πλάκες στις στεφανιαίες αρτηρίες και το 20% αθηρωματικές πλάκες στην αορτή.

Η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία και την Μάλτα κρατά τη πρωτιά στην Ευρώπη σε παιδική παχυσαρκία, ενώ το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο σε παιδιά μικρότερης ηλικίας παρά σε εφήβους. Τα παραπάνω επισημαίνει στο Aθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ειδικός παθολόγος , ειδικός σε θέματα παχυσαρκίας Βασίλης Ζημιάρης, με αφορμή εκδήλωση για την παιδική παχυσαρκία που διοργανώνει απόψε ο Δήμος Ωραιοκάστρου.

Τα αίτια της παιδικής παχυσαρκίας

Τα αίτια της παιδικής παχυσαρκίας δεν είναι ο υποθυρεοειδισμός ή ο κακός μεταβολισμός αλλά η υπερκατανάλωση τροφής. «Δεν ευσταθεί η έκφραση «δεν έχω καλό μεταβολισμό». Άτομα του ιδίου φύλου, της ίδιας ηλικίας, του ιδίου ύψους και του ιδίου βάρους έχουν τον ίδιο μεταβολισμό, αν δεν διαφέρει σημαντικά η φυσική δραστηριότητα» επισημαίνει ο κ Ζημιάρης.

Πέρα από την υπερκατανάλωση τροφής και την καθιστική δραστηριότητα για την παιδική παχυσαρκία ευθύνεται και η υπεραπασχόληση των παιδιών. «Είμαστε το μόνο κράτος στην Ευρώπη , που τα παιδιά είναι επιφορτισμένα με τόσες δραστηριότητες όσες και ένας επιχειρηματίας. Το παιδί εκτός από το σχολείο πρέπει να πάει στο φροντιστήριο, να κάνει ιδιαίτερα, μαθήματα ξένων γλωσσών, μαθήματα μουσικής κλπ. Μετά από όλα αυτά στο τέλος της ημέρας θέλει να ανταμείψει τον εαυτό του με φαγητό» εξηγεί ο κ Ζημιάρης.

Επίσης λόγω του ότι οι μητέρες εργάζονται , την ευθύνη των παιδιών αναλαμβάνουν οι γιαγιάδες που λόγω του «κατοχικού συνδρόμου» που τις διακατέχει ταϊζουν υπερβολικά τα παιδιά. Για την παιδική παχυσαρκία ευθύνεται ακόμη το γεγονός ότι το βραδινό γεύμα έχει αντικατασταθεί με «ντελίβερι» ενώ υπάρχει μεγάλη συσχέτιση της παχυσαρκίας με το ότι έχει μειωθεί το ποσοστό εκείνων που ακολουθούν τη μεσογειακή διατροφή. Στην Ελλάδα και την Κύπρο μόνο το 9% ακολουθεί μεσογειακή διατροφή ενώ στην Ισπανία το 50%. Εξάλλου στη χώρα μας μόνο το 50% των παιδιών καταναλώνει φρούτα και λαχανικά.

Πολυμεταβολικό σύνδρομο στο 30-50% των παχύσαρκων παιδιών

"Το παχύσαρκο παιδί θα γίνει παχύσαρκος ενήλικας. Μελέτη έδειξε ότι σε παχύσαρκο παιδί που χάσει βάρος μετά την εφηβεία , ακόμη και αν διατηρήσει το χαμηλό βάρος ο καρδιαγγειακός κίνδυνος παραμένει. Οι επιπλοκές της παχυσαρκίας είναι το πολυμεταβολικό σύνδρομο, που χαρακτηρίζεται από κοιλιακή παχυσαρκία συνοδευόμενη από αρτηριακή υπέρταση ή σακχαρώδη διαβήτη με υψηλό ποσοστό τριγλυκεριδίων και χαμηλό ποσοστό HDL (καλής χοληστερίνης). Όσον αφορά τις επιπλοκές στα παχύσαρκα παιδιά το 7% έχει αθηρωματικές πλάκες στις στεφανιαίες αρτηρίες και το 20% έχει αθηρωματικές πλάκες στην αορτή. Αυτό σημαίνει ότι τα προβλήματα θα εμφανιστούν πιο νωρίς. Το 30-50% των παχύσαρκων παιδιών έχει πολυμεταβολικό σύνδρομο» επισημαίνει ο κ Ζημιάρης.

Απώλεια βάρους δε σημαίνει στέρηση και εξαναγκασμό

Η σωστή αντιμετώπιση της παχυσαρκίας θα πρέπει να γίνεται με τη βοήθεια ειδικού γιατρού ή από επιστημονική ομάδα αποτελούμενη από γιατρό, διαιτολόγο και ψυχολόγο. «Η απώλεια βάρους μπορεί να γίνει με την εκπαίδευση, τη διόρθωση των διατροφικών λαθών, την αλλαγή των συνηθειών διατροφής και του τρόπου ζωής. Απώλεια βάρους δεν σημαίνει στέρηση, εξαναγκασμό , υπερβολικές θυσίες, στέρηση τροφών που αγαπάει το παιδί και ανάληψη υπερβολικών υποχρεώσεων όσον αφορά τη διατροφή. Η απώλεια βάρους πρέπει να συνοδεύεται από ποιότητα ζωής χωρίς πολύ φτωχές δίαιτες, κατάργηση των γλυκών, χημικές δίαιτες, εξάλειψη φαγητών που αγαπάμε, κοινωνικές συναντήσεις με άτομα που θα μας φέρουν σε δύσκολη θέση και δίαιτες που περιλαμβάνουν διαφορετικό φαγητό από την υπόλοιπη οικογένεια» αναφέρει ο κ Ζημιάρης.

Η προσπάθεια για την απώλεια βάρους με ποιότητα ζωής πρέπει να περιλαμβάνει ενασχόληση με πράγματα που μας αρέσουν, εξεύρεση καινούριων δραστηριοτήτων, συναναστροφή με ευχάριστους ανθρώπους, γέλιο «με τη ψυχή μας», συχνές κοινωνικές εξόδους και άσκηση κατά τη διάρκεια της δίαιτας.