Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Η μεσογειακή δίαιτα βοηθάει την εγκυμοσύνη ...

Οι γυναίκες που ακολουθούν πιστά την μεσογειακού τύπου δίαιτα, η οποία είναι πλούσια σε λαχανικά, φυτικά έλαια, όσπρια και ψάρια, έχουν αυξημένη πιθανότητα επιτυχίας να μείνουν έγκυες μετά από μια θεραπεία κατά της υπογονιμότητας, στο πλαίσιο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, σύμφωνα με μια νέα Ολλανδική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη, υπό την καθηγήτρια Ρεγκίνα Στίγκερς-Τόινισεν του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου "Έρασμος" στο Ρότερνταμ, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Fertility and Sterility" (Γονιμότητα και Στειρότητα), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι από 161 ζευγάρια που έκαναν θεραπεία κατά της υπογονιμότητας στην πανεπιστημιακή κλινική τους, οι γυναίκες που ακολουθούσαν πιστά την παραδοσιακή μεσογειακή δίαιτα, είχαν 40% περισσότερες πιθανότητες να μείνουν τελικά έγκυες σε σχέση με όσες έκαναν τη λιγότερο μεσογειακή δίαιτα.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, πάντως, η έρευνα δεν αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η ίδια η μεσογειακή δίαιτα αυξάνει τις πιθανότητες γονιμότητας, αλλά σαφώς παρέχει ενδείξεις ότι βοηθά.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν εκτός από την μεσογειακή διατροφή και τον πιθανό ρόλο στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή που μπορεί να έχει η λεγόμενη "δίαιτα συνειδητής υγείας", που είναι πλούσια σε φρούτα, πλήρη δημητριακά, λαχανικά, όσπρια και ψάρια και "φτωχή" σε κρέας.

Η μεσογειακή δίαιτα υπερίσχυσε και σε αυτή την περίπτωση, όσον αφορά την επιτυχία γονιμότητας.

Οι δύο αυτές δίαιτες έχουν αρκετές ομοιότητες, αλλά η μεσογειακή δίαιτα εμφανίζεται να υπερτερεί, πιθανότατα λόγω της έμφασής της στο λάδι και γενικότερα στα φυτικά έλαια. Τα ωμέγα-6 λιπαρά οξέα, που περιέχονται σε αυτά τα έλαια, σύμφωνα με τους Ολλανδούς ερευνητές, είναι "πρόδρομες" ουσίες για τις προσταγλανδίνες, ουσίες σαν τις ορμόνες που εκκρίνει το σώμα και οι οποίες εμπλέκονται στον εμμηνορροϊκό κύκλο της γυναίκας, στην ωορρηξία και στη διατήρηση της εγκυμοσύνης.

Επιπλέον, η έρευνα διαπίστωσε ότι οι γυναίκες που ακολουθούν την μεσογειακή δίαιτα πιστά, έχουν υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης Β6. Μια προηγούμενη μελέτη έχει διαπιστώσει ότι η χορήγηση βιταμίνης Β6 στις γυναίκες που δυσκολεύονται να μείνουν έγκυες, αυξάνει τις πιθανότητες να συλλάβουν.

Οι πρόωρες γεννήσεις είναι και κληρονομικές

Ο κίνδυνος για πρόωρη γέννηση ενός μωρού έχει και γενετική αιτία, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, που διαπίστωσε ότι οι πρόωρες γεννήσεις τείνουν να εμφανίζονται στις ίδιες οικογένειες και να "περνάνε" από γενιά σε γενιά.

Η μελέτη, από ερευνητές του πανεπιστημίου του Αμπερντίν στη Σκωτία, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό γυναικολογίας "Obstetrics and Gynecology", σύμφωνα με το BBC, μελέτησε τις περιπτώσεις άνω των 22.300 οικογενειών.

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι νέες έρευνες πρέπει πλέον να γίνουν και να εστιάσουν στον εντοπισμό συγκεκριμένων γονιδίων που σχετίζονται με τις πρόωρες γεννήσεις.

Η πρόωρη γέννα αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες θανάτου ενός νεογέννητου και μπορεί να οδηγήσει σε μακροχρόνια προβλήματα στην υγεία του. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες να προβλεφθεί -και, αν είναι δυνατό, να καθυστερήσει- μια πρόωρη γέννα, έχουν "σκοντάψει" στην ελλιπή κατανόηση των επιστημόνων για τις αιτίες του φαινομένου.

Η νέα μελέτη έδειξε ότι η πιθανότητα να γεννήσει πρόωρα μια μητέρα που ή ίδια είχε γεννηθεί πρόωρα, είναι αυξημένη κατά 60% αν πρόκειται για το πρώτο παιδί της και κατά 50% για τα επόμενα παιδιά της.

Η σωστή διατροφή βελτιώνει τη γονιμότητα των ανδρών

Οι άνδρες που τρώνε υγιεινές τροφές, έχουν αυξημένες πιθανότητες να έχουν και πιο υγιές σπέρμα, σύμφωνα με μια νέα ισπανική επιστημονική μελέτη, που αναδεικνύει τη σημασία της σωστής διατροφής για την ανδρική γονιμότητα.

Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Μούρθια, υπό τον δρ. Jaime Mendiola, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Fertlitiy and Sterility" (Γονιμότητα και Στειρότητα), σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ.

"Μια υγιής και ισορροπημένη δίαιτα δεν είναι σημαντική μόνο για την αποφυγή ασθενειών όπως ο διαβήτης, η υψηλή χοληστερίνη ή υπέρταση, αλλά επίσης μπορεί να είναι χρήσιμη για τη διατήρηση ή τη βελτίωση της αναπαραγωγικής υγείας", σύμφωνα με τον Mendiola.

Άλλες μελέτες είχαν και στο παρελθόν επισημάνει ότι υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην κατανάλωση ορισμένων τροφών και στην ανδρική γονιμότητα. Σε προηγούμενη έρευνά τους, οι ίδιοι ισπανοί ερευνητές είχαν ανακαλύψει ότι οι άνδρες που τρώνε περισσότερα γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέας, καθώς επίσης λιγότερα λαχανικά και φρούτα, είναι πιο πιθανό να έχουν χειρότερη ποιότητα σπέρματος.

Στη νέα τους έρευνα, οι επιστήμονες, αφού απομόνωσαν την επίδραση άλλων παραγόντων (κάπνισμα, βάρος, έκθεση σε τοξικά χημικά), επιβεβαίωσαν ότι η διατροφή παραμένει σημαντικός παράγοντας για την κατάσταση του σπέρματος. Αναλύοντας την επίδραση επιμέρους τροφών, διαπίστωσαν ότι όσοι άνδρες τρώνε περισσότερους υδρογονάνθρακες, ίνες, φολικό οξύ, βιταμίνη C και λυκοπένιο (βασικό συστατικό της ντομάτας), έχουν φυσιολογικό σπέρμα. Επίσης οι άνδρες με υγιές σπέρμα τρώνε λιγότερα λίπη και πρωτεϊνες.

Από την άλλη, χαμηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών θρεπτικών ουσιών (που υπάρχουν κυρίως στα φρούτα και λαχανικά) στη διατροφή "φαίνεται να έχουν αρνητική επίδραση στην ποιότητα του σπέρματος", σύμφωνα με τους ερευνητές.

Όλο και περισσότερες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η ποιότητα του σπέρματος και η ανδρική γονιμότητα έχουν μειωθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σε ορισμένες χώρες της βόρειας Ευρώπης, όπως η Δανία, υπολογίζεται ότι το 40% των ανδρών έχουν ποιότητα σπέρματος χαμηλότερη από την ενδεδειγμένη για γονιμότητα. Το στιλ ζωής, η έκθεση σε τοξικά χημικά, η μόλυνση του περιβάλλοντος και η κακή διατροφή συμβάλλουν στην αρνητική αυτή εξέλιξη.

Τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας

Οι περισσότερες συμβουλές σχετικά με τη διατροφή και την υγεία επικεντρώνονται στις τροφές που καταναλώνουμε και στο αν αυτές αυξάνουν ή μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης διαφόρων ασθενειών. Δεν έχει δοθεί εξίσου μεγάλη έμφαση στη σωματική δραστηριότητα. Αυτή η τάση τώρα αντιστρέφεται, καθώς αυξάνεται διαρκώς ο όγκος των στοιχείων που καταδεικνύουν τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας για τη σωματική και πνευματική ευεξία και τον περιορισμό του κινδύνου χρόνιων νόσων.
Σε μια πρόσφατη αναθεώρηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Πληροφόρησης για τα Τρόφιμα, σχετικά με τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας, ο καθηγητής Ken Fox του Πανεπιστημίου του Bristol (Ηνωμένο Βασίλειο) αναφέρει ότι πολλές έρευνες δείχνουν ότι όσοι είναι σωματικά δραστήριοι, ιδίως από τη μέση ηλικία και μετά, έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αποφύγουν τον πρόωρο θάνατο και τις σοβαρές παθήσεις. Μάλιστα, η προστατευτική επίδραση της σωματικής δραστηριότητας είναι ανάλογη αυτής που χαρίζει η αποφυγή του καπνίσματος. Τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας είναι πολλά και περιλαμβάνουν τα εξής

Μειωμένος κίνδυνος παχυσαρκίας

Όλο και περισσότερα στοιχεία συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η μειωμένη σωματική δραστηριότητα αποτελεί σημαντικό παράγοντα αύξησης της παχυσαρκίας. Πολλές έρευνες κατέδειξαν τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας και της καλής φυσικής κατάστασης κατά της παχυσαρκίας. Επίσης, η σωματική δραστηριότητα φαίνεται να συντελεί στην προστασία κατά της αύξησης του σωματικού βάρους που συχνά εμφανίζεται στη μέση ηλικία.

Μειωμένος κίνδυνος καρδιοπαθειών

Οι σωματικά δραστήριοι άνθρωποι με μέτριο επίπεδο φυσικής κατάστασης είναι κατά 50% λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν κάποια καρδιοπάθεια σε σύγκριση με τους συνομήλικούς τους που επιλέγουν την καθιστική ζωή. Οι παχύσαρκοι, που όμως παραμένουν σωματικά δραστήριοι, κινδυνεύουν λιγότερο από καρδιοπάθειες και διαβήτη σε σχέση με τους παχύσαρκους που δεν ασκούνται.

Διαβήτης

Η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας μπορεί να αποτελέσει παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2. Στα πολύ δραστήρια άτομα, ο κίνδυνος εμφάνισης του διαβήτη είναι μειωμένος κατά 33-50%. Και στους διαβητικούς η σωματική δραστηριότητα έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.

Μειωμένος κίνδυνος καρκίνου

Η μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του παχέος εντέρου, του ορθού, του πνεύμονα και του μαστού.

Υγεία των μυών και των οστών

Η τακτική άσκηση χαρίζει πιο δυνατούς μύες, τένοντες και συνδέσμους και πιο δυνατά οστά. Οι ασκήσεις που περιλαμβάνουν φόρτιση με το σωματικό μας βάρος (π.χ. τρέξιμο, πατίνια, χορός) έχει αποδειχθεί ότι αυξάνουν την οστική πυκνότητα στους εφήβους, βοηθούν στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας στους ενήλικες και επιβραδύνουν την απώλεια της οστικής μάζας στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας (οστεοπόρωση).

Ψυχική υγεία

Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η σωματική δραστηριότητα είναι ευεργετική για την ψυχολογική μας κατάσταση, μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το στρες και βελτιώνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου μας (όπως την ικανότητα λήψης αποφάσεων και σχεδιασμού και τη βραχυπρόθεσμη μνήμη), μειώνει το άγχος και μας βοηθά να κοιμόμαστε καλύτερα. Πορίσματα κλινικών δοκιμών δείχνουν ότι η άσκηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία της κατάθλιψης. Στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να συμβάλει στη μείωση του κινδύνου για γεροντική άνοια και νόσο του Αλτσχάιμερ.

Πόση σωματική δραστηριότητα χρειαζόμαστε;

Στο παρελθόν οι ειδικοί συνιστούσαν τουλάχιστον 20 λεπτά σχετικά έντονης σωματικής δραστηριότητας καθημερινά για την πλειονότητα του πληθυσμού. Σήμερα, είκοσι χρόνια αργότερα, οι επιστήμονες και οι ειδικοί της υγείας έχουν συνειδητοποιήσει πλέον ότι αυτό το επίπεδο δραστηριότητας είναι υπερβολικά απαιτητικό για τους περισσότερους από εμάς. Αποδείχθηκε επίσης ότι δε χρειάζεται τόσο εντατική δραστηριότητα για να αποκομίσει κανείς οφέλη για την υγεία του.

Οι νέες συστάσεις των ειδικών στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ τονίζουν τα οφέλη των τακτικών «δόσεων» σωματικής δραστηριότητας μέτριας έντασης. Για παράδειγμα, συνιστάται 30λεπτο γρήγορο περπάτημα σχεδόν καθημερινά για τη βελτίωση της σωματικής και ψυχικής υγείας. Είναι εξίσου ευεργετικό αν το μοιράσει κανείς σε 2 ή 3 δόσεις των δέκα λεπτών· το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, και με τον τρόπο αυτό μπορούμε να εντάξουμε ευκολότερα την αναγκαία σωματική δραστηριότητα στην πολυάσχολη ζωή μας. Αυτοί που απεχθάνονται την προγραμματισμένη σωματική δραστηριότητα ή δε μπορούν να την εντάξουν στο πρόγραμμά τους, μπορούν να ωφεληθούν εξίσου από την αποφυγή ή τον περιορισμό των καθιστικών δραστηριοτήτων. Απλώς και μόνο μένοντας όρθιοι επί μία ώρα αντί να βλέπετε τηλεόραση, για παράδειγμα, οδηγεί σε κατανάλωση ενέργειας που αντιστοιχεί σε 1-2 κιλά λίπους ετησίως.

Πρέπει να επιδεικνύεται προσοχή κατά την επιλογή της σωματικής δραστηριότητας αν ο ενδιαφερόμενος είναι παχύσαρκος, προκειμένου να αποφευχθεί η πρόκληση βλαβών στις αρθρώσεις από την έντονη δραστηριότητα που προκαλεί κραδασμούς. Η κολύμβηση και η ποδηλασία είναι δύο τύποι δραστηριότητας που ενδείκνυνται για τα πολύ παχύσαρκα άτομα, καθώς δεν επιβαρύνουν τις αρθρώσεις.

Μακροζωία και καλύτερη ποιότητα ζωής

Η τακτική σωματική δραστηριότητα έχει αποδειχθεί ότι συμβάλλει στη μακροζωία (μειώνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσων και επιδείνωσης της υγείας) αλλά και στην καλύτερη ποιότητα ζωής (καλύτερη ψυχική και πνευματική υγεία, βελτιωμένη ευλυγισία και αντοχή). Καθώς οι έρευνες στον τομέα αυτό συνεχίζονται, αναμένεται να δοθεί ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στην αξία της σωματικής δραστηριότητας για την υγεία και την ευεξία σε σχέση με το παρελθόν.

Οι εξελίξεις στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Ο Αλέξανδρος Χαρώνης, MD, Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Διπλ. American & European Boards of Ophthalmology, Δ/ντής Τμήματος Αμφιβληστροειδούς & Οφθαλμικής Γενετικής, Ιατρικό Ινστιτούτο Οφθαλμολογίας Athens Vision, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα κατά του Διαβήτη (14 Νοεμβρίου), εξηγεί στο Υγειαonline.gr, τα νεότερα θεραπευτικά δεδομένα για την Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια.

Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας η οποία διαχέεται με τρόπο εκθετικό μέσα στους κοινωνικούς μας ιστούς, μέσα στο «οικουμενικό μας χωριό». Η πληροφορία αυτή μεταφέρεται και ενισχύεται ποικιλότροπα μέσα στο ανθρώπινο δίκτυο και επηρεάζει άμεσα τη καθημερινότητά μας. Επηρεάζει τις επιλογές μας, τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη ρουτίνα της καθημερινότητας, αλλά και τη στάση μας απέναντι στην αρρώστια, ιδιαίτερα όταν αυτή είναι «χρόνια», όπως ο σακχαρώδης διαβήτης.

Η σχέση ιατρού και ασθενούς επαναπροσδιορίζεται με βάση την επιδημική «έκρηξη» της πληροφορίας, ιδιαίτερα όταν αυτή αφορά νεότερες θεραπείες δυσεπίλυτων προβλημάτων. Η ορθή αποτίμηση της πληροφορίας είναι πλέον το ζητούμενο, τόσο από πλευράς ιατρού, όσο και ασθενούς. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως η έξαρση της πληροφορίας δεν αντικατοπτρίζει μόνο τη λογαριθμική επιτάχυνση της παραγωγικής διαδικασίας (συνεχής έρευνα, τεχνολογικά επιτεύγματα), αλλά και την ολοένα αυξανόμενη προσβασιμότητα σε αυτή (διαδίκτυο, κοινωνικά-ακαδημαϊκά δίκτυα).

Η μελέτη SHARED (Survey comparing Healthcare professionals and patients to Assess Real perceptions on Diabetes issues = Έρευνα σύγκρισης των επαγγελματιών υγείας και των ασθενών για την εκτίμηση των πραγματικών αντιλήψεων που αναφέρονται στο διαβήτη) αναδεικνύει αυτή ακριβώς την επιθυμία ενημέρωσης, τη «δίψα» για πληροφορία τόσο από τη πλευρά του ιατρού, όσο και από αυτή του ασθενούς. Επιθυμούν δηλαδή να γίνεται περισσότερο συζήτηση για τις θεραπευτικές επιλογές δεδομένων προβλημάτων. Η μελέτη επίσης καταδεικνύει την επιθυμία των διαβητικών ασθενών (σε ποσοστό 90% αυτών) να εμπλέκονται περισσότερο στη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων, με τους ιατρούς να εκτιμούν πως μόνο το 44% των ασθενών τους επιθυμεί κάτι τέτοιο.

Η φαινομενική αυτή δυσαρμονία στοιχειοθετεί και την ανάγκη συνεχούς «επαναδιαπραγμάτευσης» της σχέσης ασθενούς-ιατρού μέσα σε ένα δυναμικό περιβάλλον πληροφόρησης. Ένα περιβάλλον όμως που μεγεθύνει τόσο τη «χρήσιμη», όσο και την «άχρηστη» πληροφορία με εκ διαμέτρου αντίστροφα αποτελέσματα βεβαίως.

Μέσα σε αυτή τη κοινωνία πληροφόρησης και παραπληροφόρησης καλούμαστε να αξιολογήσουμε τα νεότερα θεραπευτικά δεδομένα που αφορούν στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Επικαλούμαι εκ προοιμίου την ανάγκη εξατομικευμένης ιατρικής συμβουλής μέσα από αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης με τον θεράποντα οφθαλμίατρο. Παραθέτω τα νεότερα δεδομένα , την «πληροφορία», προκειμένου αυτή να «ενισχυθεί», προσπαθώντας να ικανοποιήσω την αποδεδειγμένη επιθυμία του διαβητικού ασθενούς για ενημέρωση. Τα δεδομένα αυτά βασίζονται σε πολυκεντρικές κλινικές μελέτες που βρίσκονται εν εξελίξει, οι οποίες καταγράφουν προοπτικά την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια διαφορετικών θεραπειών.

Τι νεότερο λοιπόν υπάρχει στη θεραπεία της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας;

Ένα θέμα που έχει συγκεντρώσει τη προσοχή μας είναι η αντιμετώπιση του οιδήματος της ωχράς κηλίδας, πάθηση η οποία αποτελεί τη συνηθέστερη αιτία απώλειας όρασης σε διαβητικούς ασθενείς. Πρόκειται κατ΄ ουσία για τη συλλογή υγρού στη κεντρική περιοχή της όρασης (ωχρά κηλίδα) λόγω της υποκείμενης βλάβης των αγγείων του αμφιβληστροειδούς. Η θεραπεία αναφοράς για τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια μέχρι πρόσφατα ήταν η εφαρμογή laser φωτοπηξίας στην ωχρά κηλίδα («μικροκαυτηριασμός» των παθολογικών αγγείων στη προσπάθεια μείωσης της «διαρροής»), θεραπεία η οποία στόχευε στη σταθεροποίηση, αλλά όχι και στη βελτίωση της όρασης των ασθενών μας.

Νεότερες μελέτες αναδεικνύουν την αποτελεσματικότητα αλλά και ασφάλεια φαρμακευτικών παραγόντων που δρουν ενάντια σε έναν παράγοντα αυξημένης διαπερατότητας των αγγείων (αντι-VEGF). Οι παράγοντες αυτοί δίνονται ενδοϋαλοειδικά, με μια έγχυση δηλαδή μέσα στο εσωτερικό του ματιού και συχνά επαναλαμβάνονται προκειμένου να επιτευχθεί ένα μεσο-μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Συγκριτικές μελέτες έδειξαν επίσης πως ο συνδυασμός τέτοιου είδους φαρμακοθεραπείας με το εστιακό laser έχει εξίσου ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς το laser έχει το πλεονέκτημα της περισσότερο μακροχρόνιας δράσης. Τα ευρήματα πολλών κλινικών μελετών έχουν θέσει προ των πυλών της έγκρισης από τον Αμερικανικό οργανισμό φαρμάκων (FDA) το ranibizumab, έναν αντι-VEGF παράγοντα που χρησιμοποιείται ευρέως στην ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Νεότερες μελέτες για τη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια επίσης αναδεικνύουν την αποτελεσματικότητα ενθεμάτων βραδείας αποδέσμευσης σκευασμάτων κορτιζόνης στο εσωτερικό του ματιού στοχεύοντας στη μακροπρόθεσμη θεραπεία του οιδήματος της ωχράς. Τα ενθέματα αυτά έχουν εγκριθεί από τον Αμερικανικό οργανισμό φαρμάκων (FDA) για παθήσεις της ωχράς λόγω φλεβικών αποφράξεων του αμφιβληστροειδούς και βρίσκονται προ των πυλών για την αντιμετώπιση του διαβητικού οιδήματος. Αποτελούν σαφώς μια νέα πλατφόρμα ενδοφθάλμιας φαρμακοθεραπείας που δεν αποκλείει θεραπευτικούς συνδυασμούς με το laser ή / και την αντι-VEGF θεραπεία.

Η μικροχειρουργική επίσης της ωχράς κηλίδας σε «ανθεκτικά» οιδήματα της ωχράς κηλίδας με ελκτικό χαρακτήρα έχει θέση στο θεραπευτικό μας αλγόριθμο. Κοινός παρονομαστής όλων βεβαίως αποτελεί η βέλτιστη ρύθμιση του σακχάρου, της αρτηριακής πίεσης και της χοληστερίνης προκειμένου να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου.

Οι εξελίξεις στην διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι συνεχείς, και η προσπάθεια τόσο του ιατρού όσο και του ασθενούς να επιλέξει ανάμεσα σε θεραπευτικές κατευθύνσεις είναι αδιάκοπη. Η εξατομικευμένη ιατρική φροντίδα μέσα σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης οφείλει να καθοδηγήσει και τους δυο μέσα στο σημερινό μαζικό κίνημα πληροφόρησης και παραπληροφόρησης.

Λαπαροσκοπική χειρουργική: Η γυναικολογική εγχείρηση χωρίς πόνους

Ο Dr. Ιωάννης Περιστέρης M.D., PhD, Μαιευτήρας Χειρουργός Γυναικολόγος, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, ποιες είναι οι χειρουργικές επεμβάσεις που μπορεί να υποβληθεί μια γυναίκα με την μέθοδο της λαπαροσκοπικής επέμβασης.

Η λαπαροσκόπηση άρχισε να χρησιμοποιείται στην γυναικολογία ως διαγνωστική μέθοδος στην δεκαετία του’70. Πρόκειται για μια επαναστατική μέθοδο, που επιτρέπει να δούμε και να διαγνώσουμε τι συμβαίνει στο εσωτερικό της κοιλίας της γυναίκας. 

Από μια μικρή τομή στο ύψος του ομφαλού, εισάγουμε ένα φακό από τον οποίο μπορούμε να ελέγξουμε την κατάσταση των εσωτερικών οργάνων. Τα τελευταία χρόνια, η θεαματική ανάπτυξη της τεχνολογίας, η συνεχής εξέλιξη των ιατρικών εργαλείων και η χρήση των λέιζερ επέτρεψαν τη χρήση της λαπαροσκόπησης όχι μόνο για διαγνωστικούς λόγους, αλλά και για την εκτέλεση διάφορων, μικρών στην αρχή και στη συνέχεια μεγάλων, γυναικολογικών επεμβάσεων. Σήμερα, η μέθοδος εφαρμόζεται στις περισσότερες γυναικολογικές επεμβάσεις, αλλά και σε πολλές άλλες επεμβάσεις στης γενικής χειρουργικής.

Η λαπαροσκοπική χειρουργική υπερέχει της κλασσικής χειρουργικής επέμβασης

Για κάθε ασθενή που πρέπει να χειρουργηθεί, το νυστέρι αντιπροσωπεύει σίγουρα μια απειλή. Είναι, λοιπόν , φυσικό μια τεχνική που θεραπεύει χωρίς νυστέρι, με μια μικρή τομή 1 – 2 εκατοστά, να παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα , μάλιστα, για τις γυναίκες, που τόσο πολύ ανησυχούν για την εμφάνιση τους, η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι αναμφισβήτητα μια σημαντική εξέλιξη.

Τι πλεονεκτήματα έχει η λαπαροσκοπική έναντι της κλασσικής χειρουργικής;

• Το μεγάλο πλεονέκτημα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής είναι η αποφυγή της χειρουργικής τομής και ο μη τραυματισμός των ιστών του κοιλιακού τοιχώματος και ιδιαιτέρως του περιτοναίου. Ευνοϊκά επακόλουθα αυτού είναι η έλλειψη πόνου και η ταχύτητα κινητοποίηση της ασθενούς η αποφυγή της πιθανής φλεγμονής του τραύματος.
• Το ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική δεν δημιουργεί συμφύσεις – κάτι που έχει αποδεχθεί κλινικά και πειραματικά. Έτσι διαφυλάσσεται στο ακέραιο η γονιμοποιητική ικανότητα μιας γυναίκας που θα υποβληθεί σε λαπαροσκοπική επέμβαση.
• Η μείωση των ενδοκοιλιακών φλεγμονών.
• Η ελάττωση των μετεγχειρητικών επιπλοκών και η έλλειψη πόνου επιτρέπουν την ταχύτητα εξόδου της ασθενούς από το νοσοκομείο, τη γρήγορη επαγγελματική δραστηριοποίηση της και τη μείωση έτσι του κόστους νοσηλείας και της γενικότερης δαπάνης της εθνικής οικονομίας. Στις ΗΠΑ υπήρξε εξοικονόμηση 138.700.000 δολαρίων κατά το έτος 1992, μόνο από τη λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της εξωμητρίου.
• Το αισθητικό αποτέλεσμα από την απουσία μετεγχειρητικής ουλής, που δεν είναι καθόλου αμελητέο, ιδιαίτερα για μια γυναίκα.

Σε ποιες περιπτώσεις αντενδεικνύεται η λαπαροσκοπική χειρουργική

Υποστηρίζεται ότι δεν υπάρχουν απόλυτες αντενδείξεις για την εφαρμογή της νέας τεχνικής και ότι κάθε περίπτωση πρέπει να εκτιμάται ξεχωριστά. Η παχυσαρκία εθεωρείτο παλιότερα αντένδειξη, σήμερα όμως , για τους περισσότερους, δεν αποτελεί εμπόδιο. Προηγούμενες εγχειρήσεις είναι δυνατόν να αποτελέσουν αντένδειξη , λόγω των συμφύσεων που έχουν πιθανόν δημιουργηθεί, αλλά και το εμπόδιο αυτό έχει ξεπεραστεί, Αξίζει να σημειωθεί ότι μεγάλη σημασία για την επιτυχία της μεθόδου έχει η πείρα του χειρουργού, ο οποίος πρέπει να είναι εξοικειωμένος με την μέθοδο, και η μείωση του κόστους νοσηλείας.

Πόσο εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Ήδη από το 1991, τα 4/5 των γυναικολογικών επεμβάσεων μπορούν να γίνουν λαπαροσκοπικά. Οι ένθερμοι υποστηρικτές της μεθόδου υποστηρίζουν ότι κάθε άρρωστος που είναι σε θέση να υποβληθεί σε ανοιχτή επέμβαση μπορεί να υποστεί και λαπαροσκοπική.

Παθήσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη λαπαροσκοπική χειρουργική

Θα αναφέρουμε μερικές από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις στις οποίες μπορεί να εφαρμοστεί η λαπαροσκοπική χειρουργική.

Κύστες των ωοθηκών :

Η τελειοποίηση των λαπαροσκοπικών εργαλείων έχει κάνει σήμερα δυνατή την λαπαροσκοπική αφαίρεση όλων των καλοηθών όγκων και κυρίως κυστών όλων των ειδών. Το μόνο πρόβλημα, στην περίπτωση αυτή, είναι η ύπαρξη κακοήθειας. Γι’αυτό, πριν την επέμβαση , χρειάζεται ένας πολύ καλός προεγχειρητικός έλεγχος, που πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτικά. Εφόσον η προεγχειρητική διάγνωση κλίνει υπέρ τη καλοήθειας και το μέγεθος της κύστης δεν είναι μεγαλύτερο από 15εκ., η αφαίρεση μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά.

Ινομυώματα:

Τα ινομυώματα είναι μια πάθηση που συναντάται συχνά σε γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλιακίας και είναι αιτία αιμορραγιών, πόνων και φαινομένων πίεσης των γειτονικών οργάνων.
Η θεραπεία τους γίνεται είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε χειρουργικά. Από τη στιγμή που χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, η λαπαροσκοπική αφαίρεση ινομυωμάτων είναι σήμερα εφικτή με μεγάλη ασφάλεια, εφόσον αυτά έχουν διάμετρο μικρότερη από 10εκ., είναι λιγότερα από τρία και δεν βρίσκονται μέσα στην μήτρα.

Εξωμήτριος κύηση:

Όλες οι τεχνικές αντιμετώπισης μιας εξωμήτριας κύησης που γίνονταν με την ανοιχτή επέμβαση, πλέον γίνονται αποκλειστικά με την λαπαροσκοπική μέθοδο.

Ενδομητρίωση:

Ένα συνηθισμένο πρόβλημα που συχνά σημαντική αιτία υπογονιμότητας. Πρόκειται για την εμφύτευση ενδομητρικού ιστού ( βλεννογόνου της μήτρας) έξω από την κοιλότητα της μήτρας. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται εστίες μέσα στην κοιλία που συμπεριφέρονται σαν μικρές μήτρες. Πρήζονται, δηλαδή, και αιμορραγούν κάθε μήνα κατά την διάρκεια της περιόδου. Το αποτέλεσμα είναι να προκαλούν δυσμηνόρροια (πόνου κατά την διάρκεια της περιόδου) και ενόχληση ή πόνο κατά την διάρκεια της ερωτικής επαφής. Ακόμα, η ενδομητρίωση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα γονιμότητας, αφού επηρεάζει την κινητικότητα της σάλπιγγας και την λειτουργία των ωοθηκών, ενώ, πολλές φορές, επιβραδύνει την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων και δυσχεραίνει την ένωση τους με τα ωάρια. Η διάγνωση της ενδομητρίωσης γίνεται μόνο με λαπαροσκόπηση. Ταυτόχρονα, με την ίδια μέθοδο μπορεί να γίνει η θεραπεία της, εφόσον αυτή βρίσκεται στα στάδια I, II και III, υπάρχει δηλαδή μικρή ή μεσαία εξάπλωση των ενδομητρικών εστιών. Σ’αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιείται λέιζερ ή ηλεκτροκαυτηρίαση , για να καταστρέψουμε τις εστίες της ενδομητρίωσης.

Υστερεκτομή:

Η υστερεκτομή ( αφαίρεση των γεννητικών οργάνων ) είναι, ως γνωστών, η συχνότερη μεγάλη γυναικολογική επέμβαση. Ήταν, λοιπό, φυσικό να αποτελέσει πρόκληση και στόχο της λαπαροσκοπικής χειρουργικής. Πράγματι, το 1988 πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ η πρώτη λαπαροσκοπική υστερεκτομή, η οποία έτυχε πολύ καλής υποδοχής από τον ιατρικό κόσμο. Σήμερα, η μέθοδος έχει καθιερωθεί και έχουν αναπτυχθεί διάφορες τεχνικές:

1. Η αφαίρεση της μήτρας από τον κόλπο με την βοήθεια λαπαροσκοπίου (εγχείρηση CASH ).
2. Λαπαροσκοπική υστερεκτομή και αφαίρεση του τραχήλου διά του κόλπου χωρίς κολποτομή (εγχείρηση CASH).
3. Λαπαροσκοπικά παρασκευασμένη κολπική υστερεκτομή.

Υπάρχουν άλλες δυνατότητες στην λαπαροσκοπική χειρουργική;

• Λύση συμφύσεων με ηλεκτροκαυτηρίαση
• Εξαίρεση ενδομητρίου σπειράματος που πέρασε στο εσωτερικό της κοιλιάς.
• Εξαίρεση σωληνίσκων σιλικόνης, που χρησιμοποιήθηκαν σε σαλπιγγοπλαστική.
• Παρακέντηση μικρών κύστεων των ωοθηκών και λήψη υγρού από αυτές για κυτταρολογικό έλεγχο.
• Παροδική ή μόνιμη απολίνωση (δέσιμο) των σαλπίγγων για αντισυλληπτική μέθοδο. Έτσι οι γυναίκες αποφεύγουν την διαδικασία των αντισυλληπτικών δισκίων ή των ενδομήτριων σπειραμάτων.

Έχω πρόβλημα συμφύσεων στις σάλπιγγες και υδροσάλπιγγες. Μπορεί να βοηθήσει η λαπαροσκοπική χειρουργική;

Όχι μόνο μπορεί να βοηθήσει, αλλά είναι ο μόνο ενδεδειγμένος τρόπος για την αντιμετώπιση αυτού του σοβαρού προβλήματος υπογονιμότητας. Οι συμφύσεις λύονται κατά την διάρκεια της επέμβασης, είτε με ακτίνες λέιζερ είτε με ηλεκτροχειρουργική. Σε περίπτωση υδροσαλπίγγων, γίνεται διάνοιξη του στομίου της σάλπιγγας, πάλι με την βοήθεια ακτίνων λέιζερ.

Θα πονάω μετά τη λαπαροσκοπική χειρουργική; Πόσο γρήγορα μπορώ να γυρίσω στο καθημερινό πρόγραμμα;

Είναι χαρακτηριστική η έλλειψη μεταγχειρητικού πόνου. Η γυναίκα, στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν χρειάζεται καν να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο. Εισέρχεται το πρωί και βγαίνει το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Δεν θα ξεχάσω, χαρακτηριστικά, δύο περιπτώσεις. Η πρώτη αφορά μια συντάκτρια του του περιοδικού μας, που χειρουργήθηκε λαπαροσκοπικά και επέστρεψε σε δύο μέρες « στο καθήκον», και η άλλη περίπτωση αφορά μια νέα γυναίκα, που, αφού υπεβλήθη σε λαπαροσκοπική αφαίρεση δερμοειδούς κύστεως το πρωί, το ίδιο βράδυ διασκέδασε με τις φίλες της σε κέντρο της παραλίας.

«Θεραπεία» για χρόνιες νόσους η άσκηση

Η συστηματική άσκηση μπορεί ενδεχομένως να είναι ευεργετική για όσους πάσχουν από χρόνια νοσήματα, όπως καρδιοπάθεια, ινομυαλγία, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και αρθρίτιδα. 

Στη νέα έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτια στην Αθήνα των ΗΠΑ, καταδεικνύεται πως η τακτική άσκηση μειώνει το στρες σε ασθενείς που πάσχουν από χρόνια νόσο και μπορεί ενδεχομένως να βελτιώσει την ποιότητα ζωής τους.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι «η ανακούφιση από το στρες προστίθεται στα άλλα οφέλη για την υγεία και ευεξία που προσφέρει η τακτική άσκηση».

«Τα ευρήματα ενισχύουν ενδείξεις ότι η σωματική δραστηριότητα, όπως το περπάτημα ή η άρση βαρών μπορεί να αποδειχτεί το καλύτερο φάρμακο που μπορούν να συνταγογραφήσουν οι γιατροί για να βοηθήσουν τους ασθενείς να αισθανθούν λιγότερο άγχος» δηλώνει ο ερευνητής Matthew Herring.

Οι ερευνητές δηλώνουν ότι τα συμπτώματα και οι αγχώδεις διαταραχές είναι συνήθη σε ανθρώπους που νοσούν και μπορούν να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία, επειδή οι άνθρωποι που βιώνουν χρόνιο στρες είναι λιγότερο πιθανό να ακολουθούν συνταγογραφούμενες αγωγές.

Στο πλαίσιο της έρευνα, ειδικοί ανασκόπησαν 40 προηγούμενες μελέτες για τα αποτελέσματα της άσκησης σε ανθρώπους με χρόνιες νόσους. Οι μελέτες δημοσιεύτηκαν από το 1995 έως το 2007 και αφορούσαν περίπου 3.000 ανθρώπους.

Οι συμμετέχοντες εμφάνιζαν διάφορες χρόνιες νόσους, όπως καρδιοπάθεια, πολλαπλή σκλήρυνση, καρκίνο και αρθρίτιδα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι άνθρωποι με χρόνιες νόσους που ασκούνταν τακτικά ανέφεραν 20% μείωση των συμπτωμάτων άγχους σε σύγκριση με όσους δεν ασκούνταν.

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι σε ποσοστό 90% των ερευνών που ανέλυσαν, άνθρωποι με χρόνιες νόσους που ασκούνταν τακτικά είχαν λιγότερα συμπτώματα άγχους, όπως ανησυχία, φόβο και νευρικότητα σε σχέση με ανθρώπους που δεν ασκούνταν.

Η έρευνα υπέδειξε επίσης ότι η τακτική άσκηση πέρα από 30 λεπτά είναι καλύτερη όσον αφορά την ανακούφιση του άγχους.

Ωστόσο, η διάρκεια των προγραμμάτων άσκησης έμοιαζε να έχει το ανάποδο αποτέλεσμα. Τα προγράμματα που διαρκούσαν 3 έως 12 εβδομάδες φάνηκε να οδηγούν σε καλύτερη ανακούφιση του άγχους σε σχέση με προγράμματα που διαρκούσαν περισσότερο από 12 εβδομάδες.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι αυτό μπορεί ενδεχομένως να οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι βρίσκουν δυσκολότερο να διατηρούν πρόγραμμα άσκησης μεγαλύτερης διάρκειας.

Ο ειδικός Rod Dishman, του Πανεπιστημίου της Georgia, δήλωσε ότι ενδεχομένως έχει υποεκτιμηθεί στην έρευνα η επίδραση της άσκησης στο άγχος, καθώς δεν ολοκλήρωσαν όλοι οι εθελοντές κάθε πρόγραμμα άσκησης. Παρόλα αυτά, συνέχισε, η έρευνα στηρίζει τη χρήση της άσκησης ως μέτρο αντιμετώπισης ποικιλίας σωματικών και ψυχικών καταστάσεων, με λιγότερες παρενέργειες σε σχέση με τα φάρμακα.

Τα μάτια μας και ο Σακχαρώδης Διαβήτης

Ο Θεόδωρος Φιλιππόπουλος, Μ.D. Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Διπλ. American Board of Ophthalmology, εξειδικευμένος στο Γλαύκωμα Harvard Medical School, Ιατρικό Ινστιτούτο Οφθαλμολογίας Athens Vision, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα κατά του Διαβήτη (14 Νοεμβρίου), εξηγεί στο Υγείαonline.gr, τη σχέση των ματιών μας με τη νόσο του Σακχαρώδη Διαβήτη.

Εισαγωγή

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια διαρκής απειλή για την όραση και αποτελεί στις δυτικές κοινωνίες τη συχνότερη αιτία απώλειας όρασης στις παραγωγικές ηλικίες ανάμεσα στα 20 και τα 64 έτη. Είκοσι έτη μετά τη διάγνωση της νόσου το σύνολο σχεδόν των ασθενών με ινσουλινοεξαρτώμενο ή νεανικό διαβήτη τύπου Ι έχουν ευρήματα από τους οφθαλμούς, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους ασθενείς με μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη τύπου ΙΙ είναι περίπου 60%. Ένα σημαντικό μέρος των επιπλοκών αυτών όμως μπορούν να προληφθούν με την κατάλληλη ιατρική φροντίδα.

Συνεπώς επιβεβλημένη είναι η τακτική οφθαλμολογική παρακολούθηση και ο αυστηρός έλεγχος του σακχάρου για την πρόληψη όχι μόνο των οφθαλμολογικών επιπλοκών αλλά και των υπολοίπων κινδύνων που απορρέουν από το διαβήτη όπως το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο ή η διαβητική νεφροπάθεια. Σκοπός του άρθρου αυτού είναι η ενημέρωση ασθενών και των οικείων τους, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή τους.

Μηχανισμοί της Νόσου

Ο σακχαρώδης διαβήτης επηρεάζει τα αιμοφόρα αγγεία που μεταφέρουν οξυγόνο προς τα όργανα και τους ιστούς του ανθρώπινου οργανισμού. Η βαρύτητα των αλλοιώσεων που προκαλούνται είναι ευθέως ανάλογη του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα αλλά και της διάρκειας της νόσου. Ειδικότερα, επηρεάζεται το μέγεθος του αυλού των αγγείων με αποτέλεσμα να περιορίζεται η παροχή αίματος προς τους ιστούς. Η μειωμένη παροχή αίματος (ισχαιμία) έχει σαν αποτέλεσμα να προκαλείται μια έλλειψη οξυγόνου που με τη σειρά της οδηγεί σε ελαττωματική μεταβολική λειτουργία και κυτταρικές βλάβες. Παράλληλα επηρεάζεται και η στεγανότητα των αγγείων με αποτέλεσμα να διαρρέουν από τα αγγεία προς τους ιστούς μεταβολικά προϊόντα (λιποπρωτεΐνες) και υγρά που φυσιολογικά οφείλουν να παραμείνουν μέσα στα αγγεία. Προκαλείται κατά συνέπεια οίδημα (πρήξιμο) στους ιστούς και επηρεάζεται η εύρυθμη λειτουργία τους.

Στον οφθαλμό, ο ιστός ο οποίος δέχεται τις σοβαρότερες επιδράσεις είναι ο αμφιβληστροειδής χιτώνας (εικόνα 1), η φωτοευαίσθητη δηλαδή στοιβάδα που επενδύει το εσωτερικό του οφθαλμού και προσλαμβάνει τα φωτεινά ερεθίσματα, όπως το φωτογραφικό φιλμ αποτυπώνει την εικόνα που αποθανατίζουμε. Η ισχαιμία αναγκάζει τον αμφιβληστροειδή να δημιουργήσει νέα αιμοφόρα αγγεία (νεοαγγείωση) με σκοπό να εξασφαλίσει περισσότερο οξυγόνο.

Δυστυχώς όμως τα νέα αγγεία δημιουργούνται σε θέσεις που δεν τους αρμόζει και είναι εύθραυστα. Το αποτέλεσμα είναι οι γνωστές οφθαλμολογικές επιπλοκές του διαβήτη όπως η αιμορραγία, που οφείλεται σε ρήξη των εύθραυστων νέων αγγείων, η ελκτική αποκόλληση του αμφιβληστροειδή, που οφείλεται σε ρίκνωση αγγείων που αναπτύσσονται όχι στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδή αλλά στην υαλοειδική εσωτερική κοιλότητα του οφθαλμού (εικόνα 1), και το νεοαγγειακό γλαύκωμα (υψηλή πίεση εντός του οφθαλμού), που οφείλεται στην ανάπτυξη αγγείων και απόφραξη δομών επιφορτισμένων με τη λειτουργία να απομακρύνουν το υγρό που ο οφθαλμός συνεχώς παράγει.

Επιπρόσθετα η απώλεια στεγανότητας των αγγείων προκαλεί εναπόθεση λιπιδίων, άλλων μεταβολικών προϊόντων και υγρού στον αμφιβληστροειδή διαταράσσοντας τη φυσιολογική αρχιτεκτονική του και προκαλώντας διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας. Η ωχρά κηλίδα βρίσκεται στην κεντρική μοίρα του αμφιβληστροειδή και είναι επιφορτισμένη με το καθήκον της ευκρινούς όρασης. Όταν παρατηρούμε με ευθεία μαύρη γραμμή σε λευκό φόντο, μία αντίστοιχη ευθεία γραμμή αποτυπώνεται πάνω στην ωχρά κηλίδα. Όταν υπάρχει διαβητικό οίδημα (πρήξιμο) στην ωχρά κηλίδα, η ευθεία γραμμή απεικονίζεται παραμορφωμένη με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ευκρίνεια των αντικειμένων και να ελαττώνεται η οπτική οξύτητα του ασθενή.

Νοσολογικές Οντότητες

Η παρουσία αλλοιώσεων στον αμφιβληστροειδή (π.χ. αιμορραγιών, ορατών αλλοιώσεων στα αγγεία, οιδήματος, εναποθέσεων -σκληρών εξιδρωμάτων- στον αμφιβληστροειδή κ.ο.κ.) ονομάζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες την πιο επικίνδυνη παραγωγική που χαρακτηρίζεται από την παρουσία νέων αγγείων λόγω ισχαιμίας και την πρώιμη μη παραγωγική. Όταν ο ασθενής φτάσει στο στάδιο της παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, άμεση θεραπεία είναι αναγκαία, διότι σε διαφορετική περίπτωση σημειώνονται σοβαρές επιπλοκές όπως αιμορραγία στην υαλοειδική κοιλότητα, ελκτική αποκόλληση του αμφιβληστροειδή ή νεοαγγειακό γλαύκωμα που σχεδόν πάντα οδηγούν σε απώλεια όρασης. Η μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια χωρίζεται σε 4 διαφορετικά στάδια βαρύτητας που καθορίζουν τη συχνότητα παρακολούθησης από τον οφθαλμίατρο. Σε γενικές γραμμές η βαθμιαία μετάβαση από το ένα στάδιο βαρύτητας στο επόμενο υπαγορεύει πιο συχνή παρακολούθηση και συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών. Όταν πλέον ο ασθενής βρίσκεται στο 4ο στάδιο βαρύτητας της μη παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, τότε ο κίνδυνος μετάβασης στην παραγωγική είναι 45% κάθε 1 έτος.

Με οποιοδήποτε στάδιο διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (εξαίρεση αποτελεί η ήπια μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια) ενδέχεται να συνυπάρχει διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας. Η επίπτωση του διαβητικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας κυμαίνεται από 2-75% ανάλογα με το στάδιο της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας και τη χρονική διάρκεια του διαβήτη. Από τη στιγμή που το οίδημα στην ωχρά κηλίδα πληρή κάποια μορφολογικά κριτήρια (χαρακτηρίζεται τότε ως κλινικά σημαντικό οίδημα της ωχρά κηλίδας), είναι επιβεβλημένη η θεραπεία ακόμα και αν δεν έχει ελαττωθεί η οπτική οξύτητα.

Διαγνωστικές Εξετάσεις

Κάθε διαβητικός ασθενής οφείλει να υποβάλλεται σε βυθοσκόπηση, σε λεπτομερή επισκόπηση δηλαδή του αμφιβληστροειδή που πραγματοποιείται με σταγόνες που μεγαλώνουν την κόρη του οφθαλμού (μυδρίαση) και θολώνουν την όραση για 3 με 4 ώρες. Αυτό είναι απαραίτητο τουλάχιστον μια φορά το χρόνο ακόμα και χωρίς κανένα παθολογικό εύρημα στον οφθαλμό. Αν διαπιστωθεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, τότε αναγκαία είναι πιο συχνή παρακολούθηση ανάλογα με τη βαρύτητα των ευρημάτων όπως συνοψίζεται στον πίνακα 1. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι σπανίως έχουν οφθαλμολογικά ευρήματα κατά τα 5 πρώτα έτη από τη διάγνωση. Αντιθέτως οι ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ αρκετά συχνά έχουν ευρήματα ήδη από τη στιγμή της διάγνωσης, δεδομένου ότι το υψηλό σάκχαρο μπορεί να διαφύγει της προσοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης η εγκυμοσύνη ενδέχεται να προκαλέσει επιδείνωση της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Για αυτό το λόγο είναι αναγκαία μια προληπτική εξέταση στο πρώτο τρίμηνο της κύησης για όλες τις διαβητικές εγκυμονούσες.

Μία εξέταση που επιστρατεύεται αρκετά συχνά είναι η φλουοραγγειογραφία. Κατά την εξέταση αυτή χορηγείται μια φθορίζουσα ουσία ενδοφλέβια και λαμβάνονται διαδοχικές φωτογραφίες του αμφιβληστροειδή που επιτρέπουν την αξιολόγηση της επάρκειας της αιμάτωσής του, της ακεραιότητας των αγγείων και τη διαπίστωση νέων αγγείων που οφείλονται σε ισχαιμία (νεοαγγείωση). Η φλουοραγγειογραφία μπορεί να προκαλέσει σε μικρό ποσοστό ασθενών τάση για εμετό που παρέρχεται σε διάστημα λίγων λεπτών ή αλλεργική αντίδραση που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπια.

Όταν σοβαρή αιμορραγία εντός του οφθαλμού δεν επιτρέπει την εξέταση του αμφιβληστροειδή ιδιαίτερα χρήσιμο είναι το υπερηχογράφημα β επιπέδου, το οποίο μας δίνει σημαντικές πληροφορίες σε ότι αφορά την ανατομία του οφθαλμού.

Τέλος μια σχετικά πρόσφατη τεχνολογική εφαρμογή είναι η οπτική τομογραφία συνοχής (ΟCT: Optical Coherence Tomography) που επιτρέπει τη λήψη απεικονίσεων του αμφιβληστροειδή με λεπτομέρειες αντίστοιχες ιστολογικής εικόνας στο μικροσκόπιο (εικόνα 2). Με την εξέταση αυτή διαπιστώνουμε την παρουσία και τη βαρύτητα αλλοιώσεων της αρχιτεκτονικής του αμφιβληστροειδή, όπως συμβαίνει για παράδειγμα σε περιπτώσεις διαβητικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας, αλλά και την ανταπόκριση της νόσου στη θεραπεία.

Θεραπεία

Η παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αντιμετωπίζεται με παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία, η οποία πραγματοποιείται σε 2 ή 3 συνεδρίες. Εφόσον τα αγγεία του αμφιβληστροειδή δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του σε οξυγόνο με αποτέλεσμα να αναπτύσσονται παθολογικά νέα αγγεία, ελαττώνουμε τις μεταβολικές ανάγκες του αμφιβληστροειδή σε οξυγόνο και προκαλούμε υποστροφή των παθολογικών αγγείων. Αυτό επιτυγχάνεται με την επιλεκτική καταστροφή περιφερικών τμημάτων του αμφιβληστροειδή προς όφελος των κεντρικών ζωτικών περιοχών. Το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την υποστροφή των παθολογικών αγγείων είναι 6-8 εβδομάδες. Η θεραπευτική αυτή παρέμβαση σπανίως έχει παρενέργειες εφόσον πραγματοποιηθεί σωστά, ενδέχεται όμως να επηρεάσει τη νυχτερινή όραση του ασθενή. Επίσης ενδέχεται να επιδεινώσει τυχόν υφιστάμενο διαβητικό οίδημα της ωχράς, υπάρχουν στρατηγικές όμως που περιορίζουν την πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης.

Ορισμένες φορές, όταν η ανάπτυξη νέων αγγείων επεκτείνεται πάνω στην ίριδα (το χρωματιστό διάφραγμα του οφθαλμού - εικόνα 1) με συνέπεια τη σημαντική άνοδο της πίεσης εντός του οφθαλμού (νεοαγγειακό γλαύκωμα), άμεση υποστροφή των νέων αγγείων είναι επιβεβλημένη. Σε τέτοιες περιπτώσεις η υποστροφή των νέων αγγείων επιτυγχάνεται με την ενδοβόλβια χορήγηση ενός φαρμακευτικού αντι-αγγειογενετικού παράγοντα, ο οποίος προκαλεί υποστροφή των παθολογικών αγγείων σε λίγες μέρες.

Επιπλέον κάποιες φορές είτε εξαιτίας του καταιγιστικού ρυθμού με τον οποίο αναπτύσσονται νέα αγγεία, είτε λόγω της πλημμελούς παρακολούθησης του ασθενή, η θεραπεία δεν έρχεται στην ώρα της και τα νέα αγγεία αιμορραγούν μέσα στον οφθαλμό με αποτέλεσμα να επέρχεται άμεση και σημαντική έκπτωση της όρασης. Στις περιπτώσεις αυτές δεν είναι δυνατή η εξωτερική εφαρμογή της φωτοπηξίας, διότι ο αμφιβληστροειδής δεν είναι ορατός. Στις περιπτώσεις αυτές συστήνεται βραχεία αναμονή (1-6 μήνες) με την ελπίδα ότι ο οργανισμός θα απορροφήσει την αιμορραγία. Άν αυτό δεν συμβεί, τότε μπορούμε χειρουργικά με μία επέμβαση η οποία καλείται υαλοειδεκτομή ή βιτρεκτομή να καθαρίσουμε την αιμορραγία και ταυτόχρονα να εφαρμόσουμε την παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία που απαιτείται κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Μία από τις πλέον σοβαρές και απειλητικές για την όραση επιπλοκές της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας είναι η ελκτική αποκόλληση του αμφιβληστροειδή. Εδώ πλέον τα νέα αγγεία αναπτύσσονται προς την υαλοειδκή κοιλότητα, έλκουν και αποκολλούν τον αμφιβληστροειδή. Χωρίς άμεση αντιμετώπιση στο στάδιο αυτό η όραση είναι καταδικασμένη. Ανάλογα με την περίπτωση η επιπλοκή αυτή αντιμετωπίζεται με συνδυασμό υαλοειδεκτομής και παναμφιβληστροειδικής φωτοπηξίας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η τοποθέτηση σιλικόνης εντός του οφθαλμού για να διατηρηθεί ο αμφιβληστροειδής στη θέση του.

Το διαβητικό οίδημα της ωχράς απαιτεί και αυτό επισταμένη ιατρική μέριμνα. Από τη στιγμή που το οίδημα στην ωχρά κηλίδα αρχίσει να απειλεί την κεντρική όραση (κλινικά σημαντικό οίδημα της ωχράς κηλίδας), η αντιμετώπισή του με εστιακό laser-φωτοπηξία παρέχει συγκεκριμένα οφέλη στον ασθενή. Το laser αφενός επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες αγγειακές ανωμαλίες που θεωρούμε ότι δεν είναι υδατοστεγείς και προκαλούν το οίδημα και αφετέρου συμβάλλει στην απορρόφηση υγρού από τον αμφιβληστροειδή. Νεότερες θεραπευτικές προσεγγίσεις αποτελούν η ενδοβολβική χορήγηση ενός κορτικοστεροειδούς φαρμάκου (τριαμσινολόνη) ή/και ενός αντι-αγγειογενετικού παράγοντα, διότι και οι δύο φαρμακευτικές ουσίες θεωρητικά περιορίζουν τη διαρροή υγρού από τα αγγεία του αμφιβληστροειδή.

Οι προσεγγίσεις αυτές ενδέχεται να είναι πιο αποτελεσματικές σε ότι αφορά την ταχεία ελάττωση του οιδήματος και την βελτίωση της όρασης, πρέπει να σημειωθεί όμως ότι δεν φείδονται προβλημάτων όπως η επιδείνωση του καταρράκτη και η πιθανή άνοδος της πίεσης του οφθαλμού. Επιπρόσθετα η επανάληψη της χορήγησης του φαρμακευτικού παράγοντα είναι αρκετά πιθανή μετά την πάροδο λίγων μηνών. Μακροπρόθεσμα όμως τουλάχιστον η τριαμσινολόνη για την οποία υπάρχουν περισσότερα στοιχέια δεν φαίνεται να υπερτερεί της παραδοσιακής θεραπείας.

Επίλογος

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος και ως τέτοια απαιτεί επιμονή και υπομονή. Είναι δεδομένο ότι ο οφθαλμίατρος δεν μπορεί να θεραπεύσει το διαβήτη και απλά προσπαθεί να περιορίσει τις συνέπειες που αυτός έχει στον αμφιβληστροειδή και την όραση. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα απογοήτευσης, διότι ενώ o διαβητικός ασθενής τοποθετεί τη φροντίδα του διαβήτη στο επίκεντρο της καθημερινότητάς του, εντούτοις συνεχίζει να χρειάζεται θεραπευτικές παρεμβάσεις. Στις περιπτώσεις αυτές η άρνηση είναι μια δικαιολογημένη αλλά όχι χρήσιμη αντίδραση.

Ο ασθενής συχνά φοβάται να μάθει αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν και επιλέγει την απομόνωση. Αρκετά συχνά αντιμετωπίζω στο ιατρείο μου ασθενείς που ενώ έχουν δεχθεί βέλτιστη ιατρική μέριμνα για πολλά έτη, ξαφνικά αποφασίζουν να μην επισκεφθούν τον οφθαλμίατρο για δυσανάλογα μεγάλο διάστημα. Επανέρχονται λοιπόν όταν έχουν ήδη συμβεί ανεπανόρθωτες βλάβες στους οφθαλμούς, βλάβες που θα είχαν προληφθεί με έγκαιρα θεραπευτικά μέτρα.

Συμπερασματικά λοιπόν ο ιατρός οφείλει να είναι συνοδοιπόρος στη μακρά πορεία του διαβητικού ασθενή, η καλή πληροφόρηση θωρακίζει τη σχέση ιατρού και ασθενή, και η επικοινωνία και η ανταλλαγή εμπειριών με άλλους ασθενείς μπορεί να αποδειχθεί ωφέλιμη, δεδομένου ότι οι ανησυχίες και τα προβλήματα είναι κοινά. Με λίγη καλή προσπάθεια ο διαβητικός ασθενής μπορεί να διατηρήσει εξαίρετη όραση και να απολαμβάνει μια πολύ καλή ποιότητα ζωής. Ας εργαστούμε λοιπόν όλοι προς αυτή την κατεύθυνση.

Φάτε αμύγδαλα και ενισχύστε τον οργανισμό σας

Η κατανάλωση αμυγδάλων βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να καταπολεμήσει τις μολύνσεις από ιούς, όπως του κοινού κρυολογήματος και της γρίπης, σύμφωνα με μια νέα βρετανο-ιταλική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη ανακάλυψε ότι οι χημικές ουσίες που με φυσικό τρόπο βρίσκονται στον φλοιό των συγκεκριμένων ξηρών καρπών, ενισχύουν την άμυνα του ανοσοποιητικού συστήματος κατά των ιών, καθώς βοηθάνε τα λευκοκύτταρα "Τ" που ανιχνεύουν την παρουσία "ξένου σώματος". Αυξάνουν έτσι την φυσική ικανότητα του ανθρώπινου σώματος να παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση των παθογόνων μικροοργανισμών.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Διατροφικών Ερευνών του Νόργουιτς και της Πανεπιστημιακής Πολυκλινικής της Μεσίνα, υπό τη δρα Τζιουζεπίνα Μανταλάρι, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό για θέματα ανοσολογίας "Immunology Letters", σύμφωνα με τη βρετανική "Τέλεγκραφ", ανακάλυψαν πως ακόμα και μετά την χώνεψη των αμυγδάλων από το έντερο, παρατηρείται αυξημένη αμυντική ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι επιστήμονες, σε επόμενη μελέτη τους, θα προσδιορίσουν ποια είναι η ιδανική ποσότητα κατανάλωσης αμυγδάλων, για να έχει ο άνθρωπος την μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια για την υγεία του. Όπως είπαν πάντως, είναι δεδομένο ότι αν κανείς τρώει συχνά αμύγδαλα, θα αυξήσει προληπτικά τις άμυνές του κατά διάφορων ιών, ενώ όσοι έχουν ήδη μολυνθεί, θα καταπολεμήσουν πιο γρήγορα τον ιό.

Οι ερευνητές έλεγξαν την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε μολύνσεις ακόμα και από τον ιό του έρπητα, ο οποίος θεωρείται δύσκολος "αντίπαλος", καθώς μπορεί να ξεφεύγει από τις άμυνες του ανοσοποιητικού συστήματος, και διαπίστωσαν ότι τα αμύγδαλα βοηθάνε στην αντιμετώπισή του. Όταν όμως είχε αφαιρεθεί από τα αμύγδαλα η φλούδα τους, τότε η προστατευτική δράση τους μειωνόταν δραστικά.

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμα εντοπίσει ποιες ουσίες, ακριβώς, στον φλοιό των ξηρών καρπών είναι αυτές που έχουν την αντι-ιική δράση, υποπτεύονται όμως ότι πρόκειται για τις πολυφαινόλες. Εκτίμησαν επίσης ότι πιθανώς και άλλοι ξηροί καρποί έχουν ανάλογη δράση.

Η μετάβαση από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό

Η Κατερίνα Δούκα, Κοινωνική Λειτουργός - Ψυχοθεραπεύτρια, Νόημα - Εργαστήριο Συστημικής Εκπαίδευσης και Θεραπείας, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, την αγωνία του γονέα και ενός μικρού παιδιού, στη καθοριστική μετάβαση του, από το νηπιαγωγείο στη Α’ Δημοτικού.

Η νέα χρονιά άρχισε και μαζί μ’ αυτή η αγωνία γονιών και μαθητών…

Η πρώτη δημοτικού θεωρείται μια τάξη πολύ καθοριστική: το παιδί μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει, γνωρίζει τους αριθμούς και κάνει τις πρώτες του πράξεις, μαθαίνει να μελετά και να ακολουθεί τους κανόνες του σχολείου. Η αγωνία και η πίεση αρχίζει συχνά από την πρώτη μέρα. Άκουγε το δάσκαλο; Έγραψε αυτά που του έβαλε; Θέλει να μελετήσει στο σπίτι; Τι γράμματα κάνει;

Πώς όμως είναι για ένα παιδί οι πρώτες μέρες στο σχολείο; Το παιδί πρέπει να κάνει πράγματα που είναι δύσκολο να κατανοήσει: να διαβάζει, να γράφει και να παρακολουθεί το δάσκαλο για 3, 4 ακόμη και 5 ώρες έχοντας μόνο μικρά διαλείμματα για ξεκούραση. Δεν μπορεί να τρώει όταν πεινάει, δεν έχει δικαίωμα να βαριέται, να σηκώνεται από τη θέση του, να θέλει να παίξει. Τώρα πια είναι ένα μεγάλο παιδί!

Ο χώρος του σχολείου, πολύ μεγαλύτερος από αυτόν του νηπιαγωγείου, το τρομάζει. Τα μεγάλα παιδιά συχνά το πειράζουν και το χτυπάνε καθώς παίζουν. Η μαμά κι ο μπαμπάς είναι μακριά ενώ η δασκάλα του λέει να γράψει και δε θέλει την ώρα του μαθήματος να ασχοληθεί με τους φίλους του που δεν το παίζουν στο διάλειμμα˙ του υπόσχεται ότι θα το συζητήσουν αργότερα.

Έχουν περάσει μόνο 3 μήνες και από νήπιο έχει γίνει το μεγάλο παιδί. Κι όμως, είναι μόλις 6-7 χρόνων. Η αλλαγή για το παιδί είναι τεράστια. Χρειάζεται χρόνο για να καταλάβει τι του ζητιέται, για να αντιληφθεί πως λειτουργεί το νέο του σχολείο, για να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις. Σίγουρα θα ήταν πιο εύκολο για όλους αν το κάθε παιδί προσαρμοζόταν γρήγορα και εύκολα. Όμως, τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, χρειάζονται χρόνο για να αφομοιώσουν τις μεγάλες αλλαγές. Θα σεβαστούμε το χρόνο του κάθε παιδιού; Θα το βοηθήσουμε να καταλάβει και να ανακαλύψει νέους τρόπους συμπεριφοράς; Ή απλά θα απαιτούμε και θα σταματήσουμε να το ακούμε;

Η πρώτη δημοτικού σίγουρα αποτελεί σταθμό στη ζωή κάθε παιδιού. ΔΕΝ αφορά το γεγονός ότι το παιδί μαθαίνει να διαβάζει, να γράφει, να χειρίζεται τους αριθμούς. Είναι σταθμός γιατί το παιδί έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τη σχολική γνώση. Θα αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του ή αντίθετα θα αρχίσει να πιστεύει ότι δεν είναι ικανό, ότι το σχολείο δεν κάνει γι’ αυτό;

Το κάθε παιδί μαθαίνει διαφορετικά, έχει διαφορετικές ικανότητες στα διάφορα γνωστικά αντικείμενα (γλώσσα, μαθηματικά, μελέτη, καλλιτεχνικά), μαθαίνει με διαφορετικούς ρυθμούς (άλλο πιο γρήγορα, άλλο πιο αργά). Στο νέο αυτό ξεκίνημα είναι εξαιρετικά σημαντικό να σεβαστούμε τη διαφορετικότητα του, να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση του και να το κάνουμε να πιστέψει ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει δεν δείχνουν ανικανότητα.

Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών (εξαίρεση αποτελούν τα παιδιά με νοητικά προβλήματα, με σοβαρά μαθησιακά ή με πολύ σοβαρά οικογενειακά θέματα), στο τέλος της χρονιάς ξέρει να διαβάζει, να γράφει και να κάνει απλές μαθηματικές πράξεις ακόμη κι αν αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες. Όμως, μόνο λίγα παιδιά με την ολοκλήρωση της χρονιάς θα έχουν πιστέψει στην δυνατότητες τους, θα νιώθουν ότι μπορούν να ξεπερνούν τις δυσκολίες τους, θα θεωρούν τη γνώση και το σχολείο μια θετική πρόκληση.

Συνήθως, με την έναρξη της χρονιάς αρχίζουν να μπαίνουν οι ταμπέλες: «δεν έχει τόσες δυνατότητες», «είναι πολύ αδύναμος», «ο μεγάλος είναι άλλο παιδί» και πολλά ακόμη που στιγματίζουν τους μικρούς μαθητές και τους κάνουν να νιώθουν πως δεν αξίζουν. Η ενίσχυση και η επιβράβευση είναι εξαιρετικά σημαντική. Ακόμη και όταν υπολείπεται σε κάποιο μάθημα, το παιδί καταφέρνει να υπερκαλύψει την απόσταση που το χωρίζει με την υπόλοιπη τάξη αν νιώθει ότι οι δικοί του χρόνοι είναι σεβαστοί, ότι η δυσκολία δε σημαίνει αποτυχία. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που μέχρι το τέλος της πρώτης δημοτικού δε γίνονται διαγνώσεις μαθησιακών δυσκολιών˙ τα παιδιά χρειάζονται χρόνο να προσαρμοστούν και να ξεδιπλώσουν τις ικανότητες τους.

Οι γονείς κατανοώντας τις πολύ υψηλές απαιτήσεις της κοινωνίας που ζούμε είναι φυσικό να αναρωτιούνται για τις ικανότητες των παιδιών τους και να αγωνιούν για το ξεκίνημα τους σε ένα σχολείο που ζητάει πολλά, που μοιάζει μ’ ένα συνεχή αγώνα δρόμου. Ενήλικες, γονείς και εκπαιδευτικοί, μπορούν να βγουν από τη λογική των συγκρίσεων «ο Νικολάκης γιατί τα κατάφερε καλύτερα;» και του ανταγωνισμού και να εξασφαλίσουν ένα θετικό περιβάλλον για κάθε παιδί.

Αν θέλουμε να τα καταλάβουμε μπορούμε να θυμηθούμε τις δικές μας ανάγκες και αγωνίες τις πρώτες μέρες στο σχολείο…

Ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι σαν τη κοκαϊνη


Ο έρωτας με την πρώτη ματιά είναι ζήτημα που διαρκεί μόλις ένα πέμπτο του δευτερολέπτου και η ευφορία που προκαλεί με φυσικό τρόπο στον ερωτευμένο, είναι ανάλογη με τη διέγερση που προκαλούν στον ανθρώπινο εγκέφαλο οι χημικές ουσίες της κοκαΐνης, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Η έρευνα επίσης ανακάλυψε ότι παράλληλα ενεργοποιούνται οι περιοχές του εγκεφάλου που έχουν σχέση με τη νόηση (άρα ίσως ο κεραυνοβόλος έρωτας να μην είναι και τόσο «τυφλός» τελικά!).

Η μελέτη (μετα-ανάλυση), υπό την καθηγήτρια ψυχολογίας και νευρολογίας Στέφανι Ορτίγκ του πανεπιστημίου Σίρακιουζ της Νέας Υόρκης, σε συνεργασία με ερευνητές του πανεπιστημίου της Δ. Βιρτζίνια και του πανεπιστημιακού ψυχιατρικού νοσοκομείου της Γενεύης, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό για ζητήματα σεξουαλικής ιατρικής “Journal of Sexual Medicine”, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ» και το “Science Daily”.

Η έρευνα διαπίστωσε ότι το «ρεύμα» του έρωτα αστραπιαία ενεργοποιεί 12 διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου, ωθώντας τα να απελευθερώσουν μια σειρά από χημικές ουσίες, όπως η ντοπαμίνη, η ωκυτοκίνη, η αδρεναλίνη και η βασοπρεσίνη, που προκαλούν αίσθημα ευεξίας, διέγερσης και εσωτερικής ηδονής.

Οι ίδιες ουσιαστικά χημικές ουσίες «πυροδοτούνται» και από την λήψη μιας δόσης κοκαΐνης, πράγμα που, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι το αίσθημα του ερωτευμένου μοιάζει με αυτό του κοκαϊνομανούς! Παράλληλα, όμως, διαπιστώθηκε ότι ο έρωτας ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου, που σχετίζονται με τις γνωστικές λειτουργίες της νόησης, όπως η νοητική αναπαράσταση, οι λεκτικές μεταφορές και η νοητική απεικόνιση του σώματος.

«Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι ο έρωτας έχει επιστημονική βάση, όμως εγείρουν το ερώτημα: η καρδιά ερωτεύεται ή ο εγκέφαλος;», δήλωσε η Ορτίγκ, η οποία εκτίμησε ότι «ερωτεύεται ο εγκέφαλος, αλλά η καρδιά παίζει το δικό της ρόλο, διότι η πολύπλοκη έννοια του έρωτα σχηματίζεται τόσο από διαδικασίες από κάτω προς τα πάνω, όσο και από πάνω προς τα κάτω, δηλαδή από τον εγκέφαλο προς την καρδιά και το αντίστροφο».

Όπως είπε, για παράδειγμα, «η ενεργοποίηση μερικών περιοχών του εγκεφάλου μπορεί να διεγείρει την καρδιά, πράγμα που οδηγεί στο αίσθημα ότι υπάρχουν ΅πεταλούδες στο στομάχι'Α. Μερικά συμπτώματα που μερικές φορές νιώθουμε και νομίζουμε ότι προέρχονται από την καρδιά, στην πραγματικότητα ξεκινούν από τον εγκέφαλο».

Η μελέτη, επίσης, έδειξε ότι διαφορετικά είδη αγάπης επηρεάζουν διαφορετικά μέρη του εγκεφάλου. Όπως ανέφερε η υπεύθυνη της έρευνας, μελέτες αυτού του είδους, που αποκαλύπτουν τους βιοχημικούς και τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς του έρωτα, θα μπορούσαν να βοηθήσουν μελλοντικά με νέες θεραπείες, όσους υποφέρουν από σοβαρές ερωτικές απογοητεύσεις.

Μύθος ότι το άγχος προσθέτει κιλά

Επιπλέον, καταρρίπτοντας άλλο ένα μύθο, η μελέτη συμπέρανε ότι οι άνδρες και όχι οι γυναίκες κινδυνεύουν πιθανώς να βάλουν περισσότερα κιλά λόγω άγχους.

Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου ‘University College’ του Λονδίνου, υπό τον δρα Άντριου Στεπτόου και τη δρα Τζέιν Γουάρντλ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο εξειδικευμένο περιοδικό για θέματα παχυσαρκίας "Obesity", σύμφωνα με το BBC, έκαναν συγκριτική επαναξιολόγηση (μετα-ανάλυση) 32 διεθνών ερευνών σχετικών με το θέμα, που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και κατέληξαν, με έκπληξή τους όπως είπαν, στο συμπέρασμα ότι το άγχος τελικά δεν είναι σημαντικός παράγων στο βάρος ενός ανθρώπου, αλλά ασκεί μικρή μόνο επίδραση σε αυτό.

Τα περισσότερα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία μέχρι σήμερα δείχνουν, σε βάθος μάλιστα αρκετών ετών, ότι δεν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στο επίπεδο άγχους ενός ατόμου και στο βάρος του. Το άγχος έχει κατηγορηθεί ότι προκαλεί αύξηση του πάχους κυρίως έμμεσα, με το σκεπτικό ότι ο αγχωμένος άνθρωπος τείνει να τρώει περισσότερο πρόχειρο και κακής ποιότητας φαγητό, καθώς επίσης να μην ασκείται σωματικά.

Οι ερευνητές πάντως επεσήμαναν ότι σε μερικούς ανθρώπους το άγχος όντως μπορεί να επηρεάσει σημαντικά το βάρος τους, όμως κατά μέσο όρο, στο σύνολο του πληθυσμού, η επίδραση του άγχους στο πάχος είναι μικρή.

Όπως είπε ο υπεύθυνος της έρευνας, οι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά στο άγχος. Μερικοί αρχίζουν να τρώνε περισσότερο ή ό, τι βρουν μπροστά τους, ενώ μερικοί τρώνε λιγότερο ή και καθόλου, καθώς χάνουν την όρεξή τους.

Από την άλλη, διαφορετικές μορφές άγχους, ανάλογα με την προέλευσή του, επιδρούν διαφορετικά στους ανθρώπους. Το άγχος από ένα θάνατο προσφιλούς προσώπου ή από ένα αρνητικό συμβάν στην εργασία δεν προκαλούν κατ' ανάγκη τις ίδιες αντιδράσεις στον ίδιο άνθρωπο, όσον αφορά τις διατροφικές συνήθειές του, άρα επιδρούν διαφορετικά στο πάχος του.

Η μετα-ανάλυση των προηγούμενων μελετών έδειξε ότι το 69% από αυτές δεν βρήκε καμία σχέση ανάμεσα στο επίπεδο στρες και στο πάχος, το 25% βρήκε μια θετική συσχέτιση μεταξύ άγχους και βάρους, ενώ το υπόλοιπο 6% των ερευνών κατέληξε στο αντίθετο συμπέρασμα, ότι το μεγαλύτερο άγχος διαχρονικά οδηγεί σε μείωση του πάχους.

Σε γενικές γραμμές, η νέα έρευνα συμπέρανε ότι, στο βαθμό που υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στο άγχος και στο μεγαλύτερο βάρος, αυτό ισχύει περισσότερο για τους άνδρες παρά για τις γυναίκες, κάτι που έρχεται να ανατρέψει μια άλλη λαϊκή "σοφία", ότι το άγχος παχαίνει πιο πολύ τις γυναίκες. Οι Βρετανοί επιστήμονες επεσήμαναν την ανάγκη να γίνουν και άλλες μελέτες πάνω στους επιμέρους παράγοντες που εξηγούν γιατί ένας άνθρωπος παχαίνει από το άγχος και ένας άλλος όχι.

Έφηβοι και Πανελλήνιες εξετάσεις

Η Dr. Αναστασία Μοσχοβάκη, Ιατρός - Ειδική Παθολόγος, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, ποιές ιατρικές και διατροφικές συστάσεις θα πρέπει να ακολουθήσουν οι έφηβοι για να έχουν αύξηση απόδοσης, κατά την διάρκεια των Πανελληνίων εξετάσεων.

Κάθε χρόνο αυτή την εποχή, αρκετοί γονείς και νέοι σπεύδουν στο ιατρείο αναζητώντας την ιατρική ενίσχυση του οργανισμού κατά την διάρκεια των εξετάσεων και της σχετικής με αυτές προετοιμασίας. Παρά το γεγονός ότι σήμερα σχεδιάζονται εξατομικευμένα ιατρικά προγράμματα ανάλογα και με το είδος πιθανών συνοδών παθολογικών προβλημάτων, συχνών στον εφηβικό - νεανικό πληθυσμό (π.χ. υπόταση, αναιμία, έντονοι πόνοι περιόδου, δυσανεξία στην λακτόζη, σπαστική κολίτιδα) υπάρχουν γενικές ιατρικές συστάσεις, κοινές για όλα τα άτομα.

Κατά την δοκιμασία των σχολικών και πανεπιστημιακών εξετάσεων αξιολόγησης είναι σημαντικό ο εγκέφαλος να είναι ξεκούραστος και να είναι σε θέση να συγκεντρώνεται και να κινητοποιεί στον μέγιστο βαθμό την κρίση, την μνήμη, την φαντασία. Λόγω των πολλαπλών συνδέσεων του εγκεφάλου με ποικίλα οργανικά συστήματα είναι σημαντικό, να λειτουργεί με επάρκεια ένα σύνολο οργάνων.

Η σωστή λειτουργία της πέψης είναι απαραίτητη για την απρόσκοπτη απορρόφηση ζωτικών βιταμινών και στοιχείων. Η σωστή λειτουργία των αδένων είναι σημαντική για την παροχή ισορροπημένου ορμονικού περιβάλλοντος. Το καλό αγγειακό αιμοποιητικό σύστημα και η καλή αρτηριακή πίεση είναι σημαντικά για την παροχή επαρκούς και υψηλής ποιότητας αίματος στο νευρικό σύστημα.

Η σωστή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού έχει ζωτική σημασία για την αποφυγή εμφάνισης ορισμένων νοσημάτων, που μειώνουν σημαντικά την απόδοση κατά την εξεταστική περίοδο, όπως είναι οι αλλεργίες, οι λοιμώξεις, το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.

Η λήψη γενικών μέτρων κατά την καθημερινότητα του εξεταζόμενου έχει ως στόχο τόσο την φυσική τόνωση του οργανισμού, όσο και την πρόληψη παθολογικών προβλημάτων που είναι ιδιαίτερα συχνά κατά την εξεταστική περίοδο.

Κατά την διάρκεια της εξεταστικής περιόδου, το άτομο πρέπει να κοιμάται επαρκώς, να μην εκτίθεται σε καπνό, να μην έρχεται σε επαφή με άτομα που πάσχουν από λοιμώδη νοσήματα, να αποφεύγει τα κρύα ρεύματα και τις ακραίες θερμοκρασίες, να απέχει από συναισθηματικές εντάσεις. Η επίπονη άσκηση καλό είναι να αποφεύγεται κατά τις ημέρες των εξετάσεων. Αντιθέτως επιστημονικές μελέτες έχουν αναδείξει την αξία της ήπιας κίνησης στην βελτιστοποίηση της απόδοσης (π.χ. γρήγορος περίπατος).

Ο εξεταζόμενος πρέπει να μεριμνά για την ομαλή πρόσληψη υγρών με την μορφή φρέσκων χυμών ή νερού καθημερινά κυρίως ενδιαμέσως των γευμάτων για να μην «φορτώνεται» το στομάχι με υπερβολικά υγρά κατά την διάρκεια του φαγητού. Το πρωί της εξέτασης αλλά και σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας, καλό είναι να αρχίσετε την ημέρα σας με καλό πρωινό, αποφεύγοντας όμως το βαρύ πρωινό γεύμα.

Τα γεύματα πρέπει να μαγειρεύονται επαρκώς χωρίς προσθήκη υπερβολικών μπαχαρικών ή τσιγάρισμα. Τα φρούτα και οι σαλάτες πρέπει να πλένονται καλά. Ο πνευματικά εργαζόμενος πρέπει να πλένει καλά τα χέρια του πριν τα γεύματα, να μην τρώει γρήγορα και ακατάστατα, να αποφεύγει τα τυποποιημένα γεύματα( fast food), να μην υποβάλλεται σε δίαιτες με δραστική περικοπή θερμίδων, να απέχει από νυχτερινά γεύματα, να μην χρησιμοποιεί τοξικές ουσίες όπως το αλκοόλ, να αποφεύγει τα ποτά τύπου cola, να μην λαμβάνει άσκοπα φάρμακα και να καταναλώνει με σύνεση τον καφέ.

Καλό είναι να κοιμάται μία δύο ώρες μετά το δείπνο και όχι αμέσως μετά, για να μην παρακωλύεται η διαδικασία της πέψης. Η σύγχρονη διατροφή περιέχει μεγάλη ποσότητα λιπών, κυρίως με την μορφή βλαπτικού κορεσμένου λίπους (ζωικά λίπη - βούτυρο). Η διατροφή του εξεταζόμενου καλό είναι να περιέχει επαρκή ποσότητα του πολυακόρεστου λινολεικού λιπαρού οξέος, αλλά η υπερβολική ποσότητα λιπαρών ιδιαίτερα κορεσμένων πρέπει να αποφεύγεται.

Κατά την διάρκεια του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, κάθε ημέρα, βασικά αμινοξέα χάνονται και πρέπει οπωσδήποτε να αναπληρώνονται με την διατροφή. Τα βασικά αμινοξέα είναι η λευκίνη, η ισολευκίνη, η λυσίνη, η μεθειονίνη, η φαινυλαλανίνη, η θρεονίνη, η τρυπτοφάνη, η βαλίνη, η ιστιδίνη και είναι σημαντικά για την υψηλή απόδοση του οργανισμού.

Η βιολογική αξία είναι υψηλότερη στις ζωικές πρωτεΐνες και ακολουθούν οι πρωτεΐνες των οσπρίων (π.χ. φασόλια), των δημητριακών (ρύζι σιτάρι καλαμπόκι) και των ριζών. Η στέρηση των πρωτεϊνών επηρεάζει δυσμενώς πρακτικά όλα τα συστήματα του ανθρώπινου σώματος και ιδιαίτερα το ανοσοποιητικό σύστημα, το κυκλοφορικό σύστημα, το νευρικό σύστημα, το γαστρεντερικό σύστημα. Τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας είναι το κρέας, το ψάρι, τα τυριά, το γάλα, το γιαούρτι.

Συνδυασμοί πρωτεϊνών φυτικής προέλευσης αυξάνουν την βιολογική αξία των επιμέρους φυτικών τροφίμων. Προσθέστε τρία κεσεδάκια αποβουτυρωμένο γιαούρτι καθημερινώς στη συνήθη διατροφή σας κατά την διάρκεια της εξεταστικής περιόδου.

Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί καθημερινώς γλυκόζη για την λειτουργία του. Στην περίπτωση που αποσυρθούν οι υδατάνθρακες από την διατροφή προκαλείται μία σοβαρή κατάσταση, η κέτωση, κατά την οποία διαταράσσεται σημαντικά η λειτουργία του εγκεφάλου. Τα ωφέλιμα για την λειτουργία του νευρικού συστήματος σάκχαρα, ευρίσκονται συνδεδεμένα με ζωτικά ιχνοστοιχεία στα φρούτα και στο μέλι, ενώ η ζάχαρη και οι κατεργασμένοι υδατάνθρακες παρέχουν «κενές θερμίδες». Καλό είναι να αντικαταστήσετε την ζάχαρη με το μέλι, να τρώτε τουλάχιστον τέσσερα φρούτα και να πίνετε ένα ποτήρι φρέσκο χυμό φρούτων καθημερινώς κατά την περίοδο των εξετάσεων.

Οι ζωτικές βιταμίνες και τα άλατα είναι πολύ σημαντικά για την αύξηση της απόδοσης του οργανισμού.

Τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά περιέχουν βιταμίνες και άλατα σε αφθονία.

Τρώτε καθημερινώς φρέσκα φρούτα και λαχανικά κατά την διάρκεια των εξετάσεων.

Ιδιαίτερα σημαντικοί παράγοντες για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού κατά την διάρκεια των εξετάσεων και της σχετικής με αυτές προετοιμασία είναι:

• Οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β. Είναι σημαντικές για την λειτουργία του εγκεφάλου. Αυξημένες συγκεντρώσεις υπάρχουν στο σταρένιο ψωμί ολικής άλεσης, στα πλήρη δημητριακά πρωινού, στο αυγό, στο κρέας, στη μαγιά μπύρας, στη ζύμη, στους ξηρούς καρπούς, στα λαχανικά, στα όσπρια. Η Β12 είναι σημαντική και για την σωστή αιμοποίηση και ευρίσκεται μόνο σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης.

• Η βιοτίνη, το παντοθενικό οξύ. Εξαιρετικές διαιτητικές πηγές βιοτίνης είναι το συκώτι, η σόγια, η μαγιά, ο κρόκος αυγού. Το συκώτι, η μαγιά μπύρας, ο κρόκος αυγού είναι αρκετά καλές πηγές παντοθενικού οξέος.

• Η βιταμίνη C. Eίναι σημαντική για την ομαλή λειτουργία του ανοσοποιητικού. Αυξημένες συγκεντρώσεις ευρίσκονται στις ντομάτες, στα εσπεριδοειδή, μαϊντανό, πράσινες πιπεριές, πράσινα ωμά λαχανικά, πεπόνια, φράουλες, λάχανο, πατάτες, κίτρα, ραπανάκια.
• Βιταμίνη Α. Η έλλειψή της έχει ως αποτέλεσμα τν κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού. Αυξημένες συγκεντρώσεις ευρίσκονται στο γάλα, γαλακτοκομικά προϊόντα, βούτυρο, καρότα, στις γλυκοπατάτες, στα βερίκοκα, στα κίτρινα λαχανικά, στο συκώτι, στο αυγό.

• Βιταμίνη Ε. Η βιταμίνη Ε είναι απαραίτητη για την προστασία των κυτταρικών μεμβρανών ενάντια στην υπεροξείδωση λιπιδίων που συνιστά ανοσοκατασταλτική διεργασία και τη σωστή λειτουργία του εγκεφάλου. Αυξημένες συγκεντρώσεις ευρίσκονται στο φρέσκο φυτικό λάδι, στο ελαιόλαδο, στο φύτρο σταριού, στα πλήρη δημητριακά, στους ξηρούς καρπούς - φιστίκια.

• Το φυλλικό οξύ και ο σίδηρος. Είναι σημαντικά για την για τον σχηματισμό ερυθρών αιμοσφαιρίων, την αύξηση του αιματοκρίτη και τη σωστή οξυγόνωση του οργανισμού. Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι οι βασικές διαιτητικές πηγές φυλλικού οξέος. Τρόφιμα πλούσια σε αφομοιώσιμο σίδηρο είναι το κόκκινο κρέας, το συκώτι, η σπλήνα, τα οστρακοειδή, τα αυγά. Φυτικές πηγές σιδήρου είναι τα όσπρια, η σόγια, το πιτυρούχο ψωμί, το σπανάκι, το κουνουπίδι, οι ελιές, οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, το φύτρο σταριού. Ο σίδηρος των φυτικών τροφών μεταβολίζεται πιο δύσκολα, η ικανότητα όμως του οργανισμού σας να τον επεξεργάζεται μπορεί να αυξηθεί εάν πιείτε ταυτόχρονα ένα φρέσκο χυμό πορτοκάλι, που μόλις στύψατε.

• Ο φώσφορος, το ασβέστιο, το μαγνήσιο, ο ψευδάργυρος, το σελήνιο είναι σημαντικά για την ομαλή λειτουργία του εγκεφάλου και γενικότερα του νευρικού συστήματος. Αυξημένες συγκεντρώσεις ασβεστίου υπάρχουν στα γαλακτοκομικά προϊόντα. Αυξημένες συγκεντρώσεις φωσφόρου περιέχονται στα γαλακτοκομικά προϊόντα, στα πλήρη δημητριακά, στα αυγά, στο κρέας, στα ψάρια, στους ξηρούς καρπούς. Αυξημένες συγκεντρώσεις μαγνησίου ευρίσκονται στις μπανάνες, στα πλήρη δημητριακά, στα όσπρια, στα γαλακτοκομικά, στους ξηρούς καρπούς, στα πράσινα λαχανικά. Το κρέας, τα οστρακόδερμα, οι ξηροί καρποί και τα όσπρια είναι καλές πηγές βιοδιαθέσιμου ψευδαργύρου. Αυξημένες συγκεντρώσεις σεληνίου ευρίσκονται σε κρέατα, θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, πράσινα λαχανικά, πλήρη δημητριακά, φρούτα, όσπρια.

Ιατρικά προβλήματα που παρουσιάζονται κατά την διάρκεια των εξεταστικών περιόδων και γενικά προληπτικά μέτρα είναι :

1. Καούρες, ναυτίες, ρέψιμο, φούσκωμα

Η καούρα, η ναυτία, το ρέψιμο, το φούσκωμα είναι συμπτώματα που εμφανίζονται συχνά κατά την διάρκεια των εξετάσεων. Σύμφωνα με μελέτες το stress προκαλεί αυξημένη έκκριση γαστρικών υγρών, ερεθισμό ορισμένων εγκεφαλικών κέντρων που συμμετέχουν στην ρύθμιση της λειτουργίας της πέψης, αύξηση της επίπτωσης της ναυτίας και των δυσπεπτικών ενοχλημάτων στους εξεταζόμενους. Η πρόληψη των δυσάρεστων αυτών καταστάσεων γίνεται με την αποφυγή των μεγάλων λιπαρών γευμάτων (συνιστώνται μικρότερα και συχνά γεύματα), την αποφυγή τηγανητών, την αποφυγή αλκοόλ καπνού και κατάχρησης καφέ, την αποφυγή νυχτερινών γευμάτων. Οι εξεταζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν ότι ορισμένα φάρμακα ερεθίζουν το στομάχι. Τέτοια φάρμακα που η κλινική εμπειρία αποδεικνύει καθημερινώς ότι χρησιμοποιούνται αρκετές φορές από τους εξεταζόμενους συχνά χωρίς συνταγή, είναι η ασπιρίνη και γενικά τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, ο σίδηρος, συμπληρώματα ασβεστίου, ορισμένα αντιβιοτικά και ψυχοτρόπα.

2. Διαταραχές κενώσεων (διάρροια - δυσκοιλιότητα)

Το stress προκαλεί αρκετές φορές διαταραχή των ανατανακλαστικών της αφόδευσης, με αποτέλεσμα την εμφάνιση δυσκοιλιότητας ή διάρροιας κατά την εξεταστική περίοδο. Η πρόληψη του συμπτώματος είναι δυσχερής. Ορισμένα άτομα επωφελούνται από την αποφυγή της υπερβολικής κατανάλωσης οσπρίων, τυποποιημένων τροφών, μπαχαρικών, αλκοόλ και καφέ. Το νερό είναι ωφέλιμο, αλλά πρέπει να καταναλώνεται μακριά από τα γεύματα και τον ύπνο (όχι υγρά μισή ώρα πριν έως και δύο ώρες μετά το γεύμα), για να μην επιβαρύνεται η διαδικασία της πέψης. Η χρήση καθαρτικών και φαρμάκων επιδεινώνει τα συμπτώματα από το έντερο. Υιοθετείστε καθημερινώς την συνήθεια, να πηγαίνετε καθημερινά στην τουαλέτα συγκεκριμένη ώρα, ακόμη και εάν δεν έχετε τάση προς αφόδευση. Κάθε φορά που αισθάνεστε τάση για αφόδευση, πηγαίνετε άμεσα στην τουαλέτα χωρίς αναβολή. Η ήπια άσκηση (πχ. περπάτημα), παράγει ενδορφίνες και έχει ωφέλιμη δράση στην λειτουργία του εντέρου.

3. Πονοκέφαλος

Η κρίση του πονοκεφάλου μπορεί να είναι αμφοτερόπλευρη ή ετερόπλευρη. Η συχνότητα εμφάνισής του ποικίλλει. Οι κρίσεις μπορεί να συνοδεύονται από ανορεξία, ναυτία ή εμετό, συμπτώματα από τους οφθαλμούς, ψυχολογικές εκδηλώσεις, δυσκολία συγκέντρωσης και αιμωδίες («μυρμηκιάσματα»). Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες ο πονοκέφαλος είναι συχνός κατά την περίοδο των εξετάσεων και οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως αϋπνία, αγγειακή υπεραντιδραστικότητα του νευρικού συστήματος, διαταραχές που αφορούν τη σεροτονίνη, έκκριση ορμονών του stress. H πρόληψη επιτυγχάνεται με ήπια άσκηση που περιλαμβάνει και ειδικές τεχνικές χαλάρωσης όπως το μασάζ, αποφυγή κατανάλωσης καφέ, τσαγιού, αλκοόλ και προϊόντων που περιέχουν καφεΐνη, αποφυγή χώρων με θόρυβο και φως, αποφυγή υπερκόπωσης και αϋπνίας.

4. Ταχυκαρδία αίσθημα παλμών

Η συγκίνηση και το άγχος προκαλούν συχνότερη παραγωγή διεγέρσεων από τον φυσιολογικό καρδιακό βηματοδότη. Το αποτέλεσμα είναι η εμφάνιση ταχυκαρδίας. Η πρόληψη περιλαμβάνει την διακοπή αλκοόλ και καφεΐνης που δύνανται να προκαλέσουν αύξηση της καρδιακής συχνότητας, την αποφυγή «βαρέων» γευμάτων που λόγω κακής πέψης μπορεί να επιδεινώσουν το φαινόμενο, την επαρκή ανάπαυση.

5. Τριχόπτωση

Η τρίχα αποτελεί κερατινοποιημένο προϊόν της ρίζας η οποία συνέχεται με την επιδερμίδα. Η ύπαρξη φυσιολογικής ποσότητας και στιλπνότητας του τριχωτού της κεφαλής, οφείλεται σε μία ευαίσθητη ισορροπία κατά την οποία υπάρχει επάρκεια αναγεννητικών ριζών και φυσιολογική δομή της τρίχας στο μικροσκόπιο από την ρίζα έως στην άκρη. Η ισορροπία αυτή συχνά διαταράσσεται κατά την εξεταστική περίοδο και την περίοδο προετοιμασίας από παθολογικούς παράγοντες όπως είναι το stress, η ανεπαρκής λήψη με την διατροφή σιδήρου βιταμίνης Α λινολεικού οξέος πρωτεϊνών, η λήψη ορισμένων φαρμάκων(π.χ. ορισμένα αναλγητικά), οι κακοί κοσμητικοί χειρισμοί (πχ. βίαιο βούρτσισμα, ακατάλληλα σαμπουάν, σφιχτές αλογοουρές) και η διαταραχή ορμονών.

6. Νυχτερινή ούρηση

Η νυχτερινή ούρηση είναι σύνηθες σύμπτωμα των εξετάσεων. Συνδέεται με αυξημένη δραστηριοποίηση του αντανακλαστικού λόγω άγχους και επιδεινώνεται από τα ακατάστατα ωράρια, την υπερβολική λήψη αλκοόλ - καφέ - ποτών cola - αφεψημάτων, τη μεταβολή του ωραρίου των γευμάτων (π.χ. μετακίνηση των γευμάτων κατά τις απογευματινές ώρες), την λήψη υγρών κατά τη νύχτα ή αργά το απόγευμα, συνήθειες που πρέπει να αποφεύγονται. Όταν τα παθολογικά προβλήματα κατά την διάρκεια των εξετάσεων και της σχετικής προετοιμασίας είναι έντονα ή επίμονα, η ιατρική εξέταση και θεραπεία επιβάλλονται.

7. Αϋπνία

Η αϋπνία κατά την εξεταστική περίοδο ή κατά την περίοδο της εξεταστικής προετοιμασίας, μπορεί να εμφανιστεί είτε με τη μορφή της δυσχέρειας κατά την επέλευση του ύπνου, είτε με την μορφή των συχνών αφυπνίσεων κατά την νύχτα, είτε με την μορφή της πολύ πρωινής αφύπνισης, είτε με την μορφή του μη ικανοποιητικού ύπνου.

Η σωστή λειτουργία του δικτυωτού συστήματος του εγκεφάλου και η ομαλή αλληλεπίδρασή του με τα υπόλοιπα όργανα του σώματος είναι πολύ σημαντικά για τον επαρκή ύπνο. Στο δικτυωτό σύστημα του υποθαλάμου εδράζεται ένας κεντρικός νευρωνικός βηματοδότης που έχει σημαντικό ρόλο στον κύκλο ύπνου εγρήγορσης. Η κατανάλωση αλκοόλ, η κακή πέψη, η επίπονη μελέτη κατά τις ώρες που προηγούνται του ύπνου, το κάπνισμα ιδιαίτερα μετά το μεσημέρι, η κατανάλωση καφέ- τσάι – ποτών τύπου cola σε υπερβολικές ποσότητες ή μετά το μεσημέρι, το stress, ο πόνος, ο θόρυβος, το έντονο φως, είναι παράγοντες, ιδιαίτερα συχνοί κατά τις εξετάσεις, που επηρεάζουν την σωστή λειτουργία του δικτυωτού συστήματος.

Ο εξεταζόμενος πρέπει να μην καταναλώνει φαγητό και να χαλαρώνει κατά το δίωρο - τρίωρο που προηγείται της νυχτερινής κατάκλισης, να αποφεύγει το έντονο φώς και τον θόρυβο, να ξαπλώνει την ίδια περίπου ώρα κάθε βράδυ, να μην κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο με άτομα που θορυβούν κατά την νύχτα (π.χ. άτομα που ροχαλίζουν), να απομακρύνει τα ρολόγια από τα υπνοδωμάτια, να αποφύγει τα κρύα ή καυτά μπάνια προ του ύπνου, να ξυπνάει την ίδια περίπου ώρα κάθε πρωί. Πρέπει να περιορίσει την λήψη υγρών το βράδυ.

8. Λιποθυμική τάση

Λόγω του αυξημένου άγχους των εξετάσεων, σε υπερευαίσθητα άτομα το αυτόνομο νευρικό σύστημα μπορεί να εμφανίσει παροδικά δυσλειτουργίες οι οποίες προκαλούν λιποθυμική τάση, σπάνια όμως εμφανίζεται πραγματική λιποθυμία. Η πρόληψη περιλαμβάνει καλό ύπνο με ξεκούραση του αυτόνομου νευρικού συστήματος, σωστή διατροφή, σταδιακή έγερση από το κρεβάτι μετά την κατάκλιση και τον ύπνο και μέριμνα για επαρκή πρόσληψη νερού και αλατιού στα άτομα που δεν έχουν πρόβλημα αυξημένης πίεσης κατά την διάρκεια της εξεταστικής περιόδου.

9. Ζάλη, ατονία, αδυναμία συγκέντρωσης

Η κατάσταση αυτή κατά την διάρκεια των εξετάσεων προκαλείται κυρίως από την αϋπνία, την υπερκόπωση, την κακή διατροφή. Είναι σημαντικό λοιπόν ο εξεταζόμενος να κοιμάται και να ξεκουράζεται επαρκώς και να χρησιμοποιεί υψηλής βιολογικής αξίας τρόφιμα που τροφοδοτούν τον οργανισμό με ενέργεια. To αυγό, το κρέας, το ψάρι, τα τυριά, το γάλα, το γιαούρτι, το μέλι, τα δημητριακά, το ψωμί ολικής άλεσης, η μαγιά μπύρας, οι ξηροί καρποί, το φύτρο σιταριού, ο φρέσκος βασιλικός πολτός, το μη αποφλοιωμένο ρύζι, τα φρούτα, τα φρέσκα λαχανικά, οι φρέσκοι χυμοί φρούτων προσφέρουν στον εγκέφαλο σημαντικά στοιχεία για την λειτουργία του. Η ζάχαρη που συχνά χρησιμοποιεί ο εξεταζόμενος ως άμεση πηγή γλυκόζης και οι κατεργασμένοι υδατάνθρακες παρέχουν «κενές θερμίδες». Τα σακχαρούχα αναψυκτικά δεν συνιστώνται.

10. Αυξημένη εφίδρωση - κοκκίνισμα

H έκκριση του ιδρώτα στο ανθρώπινο σώμα γίνεται από τους ιδρωτοποιούς αδένες, μετά από επίδραση ποικίλων ερεθισμάτων, τα οποία προκαλούν έκκριση ειδικών ορμονών, όπως αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης, που επενεργούν στους ιδρωτοποιούς αδένες. Σημαντικός είναι ο ρόλος των συμπαθητικών νευρικών ινών που απολήγουν στους αδένες και έχουν ειδικές συνδέσεις με εγκεφαλικά κέντρα του υποθαλάμου.

Η εφίδρωση μπορεί να συνοδεύεται από κοκκίνισμα ή αίσθημα έξαψης. Στον οργανισμό κατά την διάρκεια των εξετάσεων εκκρίνονται αυξημένα επίπεδα αδρεναλίνης - νοραδρεναλίνης, ενώ το συμπαθητικό νευρικό σύστημα παρουσιάζει αυξημένη δραστηριοποίηση. Έτσι συχνά προκαλείται αυξημένη εφίδρωση, γεγονός που παρακωλύει ορισμένες φορές σημαντικά το γράψιμο, λόγω της αυξημένης εφίδρωσης των παλαμών. Παρά το ό, τι σήμερα το φαινόμενο αντιμετωπίζεται με ειδικά διαλύματα, αλοιφές και φάρμακα, ο εξεταζόμενος πρέπει να γνωρίζει ότι η εφίδρωση γενικότερα του σώματος και ειδικότερα των παλαμών επιδεινώνεται με την κατάχρηση ορισμένων φαρμάκων και την χρήση τοξικών ουσιών (π.χ. αλκοόλ).

Ο εξεταζόμενος δεν πρέπει να εκτίθεται σε καυτά λουτρά, να κάνει κατάχρηση καθαριστικών και να χρησιμοποιεί αντιιδρωτικά spray αμφιβόλου ποιότητας ή ερεθιστικά καθαριστικά σώματος.

Έγκυες και διαίτες

Οι εγκυμονούσες μητέρες πρέπει να τρώνε υγιεινά και να γυμνάζονται, αλλά όχι να κάνουν δίαιτα για να μην πάρουν περιττά κιλά, σύμφωνα με την Αυστραλή ψυχολόγο Τζόντι Μπενβενίστι, που παρατήρησε ότι το μικρόβιο της δίαιτας έχει "προσβάλλει" πολλές μελλοντικές μαμάδες.

Γιατί; Η κ. Μπενβενίστι στο νέο της βιβλίο που φέρει τον τίτλο: "Με Μεγάλη Κοιλιά", διαπιστώνει ότι πολλές εγκυμονούσες παρασύρονται από τις διάσημες μητέρες, που δεν βάζουν κιλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για να δείχνουν καλλίγραμμες, και ξεχνούν ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό και μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα τα μωρά τους.

"Το φυσιολογικό είναι μία έγκυος γυναίκα να προσθέσει από 7 έως 18 κιλά κατά την κύηση", παρατηρεί η κ. Μπενβενίστι και συνεχίζει, λέγοντας ότι οι διάσημες μαμάδες οδηγούν πολλές εγκυμονούσες ακόμα και στο να κάνουν εξαντλητικές δίαιτες, για να μην βάλουν περιττά κιλά.

Και δεν είναι μόνο η κ. Μπενβενίστι που το λέει αυτό, αλλά και στατιστικά στοιχεία πολλών αναπτυγμένων χωρών. Στην Αυστραλία, οι δύο στις πέντε προσπαθούν να μην βάλουν γραμμάριο κατά την εγκυμοσύνη τους, ενώ στις ΗΠΑ περίπου 7,5% των γυναικών προσπαθούν να χάσουν βάρος και 34,3% να μην βάλει κιλά.

"Όταν μία εγκυμονούσα βάλει τα απαραίτητα κιλά κατά την εννιάμηνη κύησή της, αυτό μεταφράζεται και σε σωστή ανάπτυξη του εμβρύου" λέει η Δρ. Κέιτ Στερν από το Βασιλικό Νοσοκομείο Μελβούρνης, που τονίζει ότι κάθε γυναίκα είναι διαφορετική και τα κιλά που θα βάλει στην εγκυμοσύνη διαφέρουν. "Υγιεινή διατροφή και άσκηση είναι αυτά που θα πρέπει να ακολουθεί κάθε έγκυος γυναίκα", λέει η κ. Στερν.

Καρκίνος του προστάτη και πρόληψη

Η Dr. Αναστασία Μοσχοβάκη, Ιατρός - Ειδική Παθολόγος, με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα κατά του Καρκίνου του Προστάτη (15 Σεπτεμβρίου) εξηγεί στο Υγείαonline.gr, τους παράγοντες κινδύνου, καθώς και διατροφικούς τρόπους πρόληψης και αντιμετώπισης της νόσου.

O καρκίνος του προστάτη αποτελεί σήμερα τον πιο συχνό καρκίνο που προσβάλλει τους άνδρες. Η συχνότητα αυξάνει με την ηλικία. Ο καρκίνος του προστάτη έχει μακρά κλινική πορεία και είναι χωρίς συμπτώματα επί μακρόν. Οι περισσότεροι όγκοι του προστάτη είναι αδενοκαρκινώματα. Οι προκαρκινικές αλλοιώσεις ξεκινούν από την περιφέρεια, ενώ ένα μικρό ποσοστό εμφανίζεται στην κεντρική και τη μεταβατική ζώνη του αδένα.

Η υπερμεθυλίωση του γονιδίου GSTP1, έχει ως αποτέλεσμα την διαταραχή της λειτουργίας ενός γονιδίου που αποτοξινώνει καρκινογόνα και είναι μία αρχική διαταραχή. Το γονίδιο του ανδρογονικού υποδοχέα, το γονίδιο του κυτοχρώματος P450, το γονίδιο του στεροειδούς SRD5A2 και τα ανδρογόνα έχουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου. Αρκετές έρευνες γίνονται για τους παράγοντες που εμπλέκονται στις αλλοιώσεις αυτές, πριν εμφανιστεί ο καρκίνος και στην διαδικασία της καρκινογένεσης.

Η κλινική επίπτωση του καρκίνου είναι υψηλή στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη και χαμηλή στις χώρες της Ανατολής. Οι μαύροι κάτοικοι των ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα ευπρόσβλητοι. Όπως και με τον καρκίνο του μαστού στις γυναίκες, η επίπτωση του καρκίνου του προστάτη σε άρρενες ασιάτες ασθενείς, αυξάνεται όταν μετακομίσουν σε δυτικό περιβάλλον, με την υιοθέτηση δυτικών διατροφικών προτύπων και συνηθειών καθημερινότητας.

Έρευνες έχουν αναδείξει τον σημαντικό ρόλο της κληρονομικότητας στο καρκίνωμα αυτό. Η πιθανότητα να αρρωστήσει κάποιος από το καρκίνωμα αυτό αυξάνεται σημαντικά εάν ένας ή περισσότεροι συγγενείς πρώτου βαθμού έχουν προσβληθεί από το καρκίνωμα αυτό.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 40% των καρκίνων πρώιμης έναρξης είναι κληρονομικοί.

Σημαντικός είναι ο ρόλος των διατροφικών παραγόντων

Οι πολυκυκλικοί υδρογονάνθρακες που σχηματίζονται όταν μαγειρεύονται τα κόκκινα κρέατα, αυξάνουν σύμφωνα με μελέτες τον κίνδυνο ανάπτυξης του καρκίνου αυτού. Η αυξημένη πρόσληψη λίπους, ιδιαίτερα κορεσμένου λίπους, αυξάνει την πιθανότητα προσβολής από το καρκίνωμα.



Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα είναι στερεά σε θερμοκρασία δωματίου και περιέχονται κατά κύριο λόγο σε ζωικά τρόφιμα (π.χ. κόκκινο κρέας, κρέμα γάλακτος, σκληρά τυριά ) και σε χημικώς κατεργασμένα τρόφιμα και φυτικά λάδια (πχ. μαργαρίνες).

Η υπερκατανάλωση φυτικού λίπους (πχ. σπορέλαια) δεν είναι επίσης αθώα. Οι μηχανισμοί που εμπλέκονται είναι σύνθετοι και όχι απολύτως γνωστοί. Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, με δεδομένο ότι καρκινογόνα κατάλοιπα από την βιομηχανία φάρμακα τοξίνες από την ανθρώπινη δραστηριότητα εντομοκτόνα παρασιτοκτόνα μυκητοκτόνα, είναι λιποδιαλυτά, εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα και συσσωρεύονται στο λίπος.

Ιδιαίτερα μάλιστα ο λιπώδης ιστός των ζώων που τρέφονται με τις μολυσμένες ζωοτροφές, έχει υψηλές συγκεντρώσεις των καρκινογόνων. Στη συνέχεια μέσω της κατανάλωσης των λιπαρών αυτών ουσιών, τα καρκινογόνα συρρέουν στο ανθρώπινο σώμα, όπου ασκούν σε βάθος χρόνου την τοξική τους επίδραση.

Οι φυτικές ίνες περιέχονται στα τρόφιμα φυτικής προέλευσης και μπορούν να απορροφούν και να αδρανοποιούν ορισμένους προαγωγούς της καρκινογένεσης. Η lycopene είναι ένα φυσικό ρετινοειδές που ευρίσκεται σε αυξημένη συγκέντρωση στις ντομάτες και η isothiocyanate sulfuraphane που ευρίσκεται σε ανθοκραμβοειδή λαχανικά, τονώνουν τις ανοσολογικές διεργασίες και τις αμυντικές εφεδρείες του προστατικού ιστού.

Τα καροτενοειδή είναι φυτικές ουσίες που προστατεύουν τα φυτικά κύτταρα από τις βλάβες και έχουν αντιοξειδωτικό ρόλο στους ανθρώπινους ιστούς. Αυξημένες συγκεντρώσεις ευρίσκονται στα καρότα, στις γλυκοπατάτες, στα βερίκοκα, στα κίτρινα και πράσινα λαχανικά. Το σελήνιο επηρεάζει την αντιοξειδωτική κατάσταση του οργανισμού. Αυξημένες συγκεντρώσεις ευρίσκονται σε κρέατα, θαλασσινά, αυγά, ξηρούς καρπούς, πράσινα λαχανικά, πλήρη δημητριακά, φρούτα, όσπρια.

Η βιταμίνη Ε είναι απαραίτητη για την προστασία των κυτταρικών μεμβρανών. Αυξημένες συγκεντρώσεις ευρίσκονται στο φρέσκο φυτικό λάδι, στο ελαιόλαδο, στο φύτρο σταριού, στα πλήρη δημητριακά, στους ξηρούς καρπούς - φιστίκια. Η καθημερινή λήψη επαρκούς ποσότητας των παραπάνω ωφέλιμων συστατικών με τις τροφές συνδέεται με χαμηλότερη επίπτωση καρκίνου του προστάτη σύμφωνα με ορισμένες έρευνες.

Η τεχνητή προληπτική χορήγηση βιταμινών και ιχνοστοιχείων με τη μορφή συμπληρωμάτων, δεν ενδείκνυται στον υγιή οργανισμό, διότι η υπερβολική άθροιση βιταμινών και ιχνοστοιχείων έχει δυσμενή για τον οργανισμό αποτελέσματα. Παρόλα αυτά είναι χρήσιμη, σε ορισμένες περιπτώσεις και πρέπει να γίνεται υπό ιατρική παρακολούθηση κατά την διάρκεια της οποίας καθορίζεται η δόση και η διάρκεια της χορήγησης.

Η λήψη ανδρογόνων ορμονών που περιέχονται σε ορισμένα φάρμακα, που υποβοηθούν την γονιμότητα, την στύση ή την αύξηση του μυϊκού όγκου σε αθλητές αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου. Ορισμένα σκευάσματα που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, κυρίως μέσω του διαδικτύου, για τόνωση του οργανισμού, περιέχουν τέτοιες ορμόνες.

Ο ρόλος του PSA στην πρόληψη

Το PSA είναι ένας καρκινικός δείκτης, μια γλυκοπρωτείνη που παράγεται στον προστατικό ιστό. Αυξημένα επίπεδα PSA, παρατηρούνται σε προκαρκινικές καταστάσεις, στον καρκίνο, αλλά και σε μια σειρά καλοηθών παθήσεων, όπως είναι οι φλεγμονές και η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη. Δυστυχώς ορισμένα προστατικά καρκινώματα δεν συνοδεύονται από αυξημένο PSA. Παρά τα προβλήματα αυτά, το PSA, χρησιμοποιείται σήμερα σε ασθενείς πάνω από πενήντα ετών, αλλά και σε νεαρότερους ασθενείς υψηλού κινδύνου.

Ορισμένοι συμπληρωματικοί δείκτες όπως η πυκνότητα του προστατικού αντιγόνου, το ελεύθερο προστατικό αντιγόνο, ο ρυθμός αύξησης του προστατικού αντιγόνου, χρησιμοποιούνται για την διαφορική διάγνωση και την επιλογή των ατόμων που θα χρειαστούν τελικώς περαιτέρω έλεγχο με υπέρηχο ή βιοψία.

25 κανόνες επικοινωνίας με το μικρό μας

Ο Στέλιος Παπαβέντσης, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C. Παιδίατρος - Πιστοποιημένος Σύμβουλος Θηλασμού και Γαλουχίας, αναφέρει στο Υγείαonline.gr, 25 κανόνες για το πως μπορούμε να επικοινωνούμε καλύτερα με το μικρό μας παιδί. 



Οι παρακάτω κανόνες, εάν εφαρμοστούν με συνέπεια και δημιουργικά στην καθημερινή επικοινωνία με το παιδί προσχολικής ηλικίας, έχουν πολύ θετική επίδραση στη γλωσσική ανάπτυξή του. Η ανάπτυξη σωστού λόγου είναι από τις σημαντικότερες παραμέτρους που καθορίζουν τη μελλοντική επιτυχία του παιδιού στο σχολείο και αργότερα ίσως στην κοινωνία.

1. Αργή, απλή και τονισμένη ομιλία στο επίπεδο του παιδιού
Όταν μιλάμε σε ένα νήπιο, προφέρουμε τις λέξεις αργά και καθαρά. Προσπαθούμε να τονίζουμε το ίδιο όλες τις συλλαβές, ώστε να μην ακούει το παιδί μέρος μόνο της λέξης.
Πάντα προσπαθούμε να κοιτάμε το παιδί στα μάτια. Ακόμα, είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε πως το παιδί μάς βλέπει την ώρα που μιλάμε και παρατηρεί τα χείλια μας, τις εκφράσεις μας.
Οι προτάσεις μας είναι καλό να έχουν μία λέξη παραπάνω από τις προτάσεις που μπορεί να φτιάξει το παιδί μας. Εάν το 18 μηνών μικρό μας προφέρει μερικές απλές λέξεις, προσπαθούμε να του μιλάμε με απλές προτάσεις που έχουν δύο λέξεις, όπως "νινί κοιμάται', 'έλα εδώ' κλπ. Το φυσιολογικό παιδί στα 3 του χρόνια χρησιμοποιεί καλά προτάσεις με τρεις λέξεις, συνήθως υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο. Εμπλουτίστε την κουβέντα βάζοντας επίθετα ή αντωνυμίες και φτιάχνοντας προτάσεις με τέσσερις λέξεις.

2. Δείξτε ενδιαφέρον και ενθουσιασμό
Το μη λεκτικό περίβλημα της ομιλίας μας έχει σημασία. Στα μικρά παιδιά αυθόρμητα μιλάμε πιο ζωντανά, με μια δραματοποίηση στη χροιά της φωνής, με χρωματικές αντιθέσεις και έμφαση στον τονισμό.

3. Κατανοήστε το εύρος της προσοχής που μπορεί να δώσει ένα παιδί σε κάθε ηλικία
Συχνά εκνευριζόμαστε με τις απότομες μεταπτώσεις του ενδιαφέροντος που δείχνει το παιδί. Πριν ακόμη πιάσει κάτι, σπεύδει να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε πόσο διαφορετικό εύρος προσοχής έχουν τα μικρά παιδιά. Τα βρέφη εστιάζουν σε κάτι στιγμιαία κατά τους πρώτους έξι μήνες, για μερικά δευτερόλεπτα κατά τους επόμενους έξι. Αποσπώνται από ό,τι κάνουν πολύ εύκολα αν υπάρχουν πολλά ερεθίσματα στο περιβάλλον τους. Αργότερα, η προσοχή των μικρών παιδιών είναι άκαμπτη, σα μέσα από κανάλι, σε εκείνο που κάνουν κάθε στιγμή. Δυσκολεύονται να αφοσιωθούν σε κάτι για παραπάνω από μερικά λεπτά, μπορούν συνήθως να παρακολουθήσουν ένα πράγμα τη φορα και αλλάζουν ενδιαφέρον πολύ γρήγορα, για τα δικά μας κριτήρια. Μόνο μετά τον τέταρτο χρόνο της ζωής αποκτά συνήθως το παιδί την ικανότητα να εστιάζει σε ένα παιχνίδι για παραπάνω από μερικά λεπτά και να παρακολουθεί δύο ή περισσότερα πράγματα ταυτόχρονα.

4. Ακολουθήστε την κατεύθυνση της προσοχής του παιδιού σας
Το μικρό παιδί ασχολείται κυρίως με το τώρα και δεν θα σας ακούσει ιδιαίτερα αν του μιλάτε για ό,τι έγινε εχθές ή όσα θα γίνουν αύριο. Αν εστιάζει την προσοχή του σε ένα παιχνίδι, πχ ένα αυτοκινητάκι, ακολουθήστε το και μιλήστε για αυτό, τι ήχο κάνει, αν έχει πόρτα κλπ. Αφήστε στο παιδί την πρωτοβουλία. Όταν θέλετε να τραβήξετε την προσοχή του σε κάτι, κατεβείτε στο επίπεδό του, βεβαιωθείτε ότι σας κοιτάει, πείτε το όνομά του και έπειτα αυτό που θέλετε. Προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο από τη δική του οπτική γωνία, με τα δικά του μάτια. Παρατηρήστε το παιδί για λίγο και φανταστείτε τι βλέπει, τι σκέφτεται, πως το εκφράζει. Σε γενικές γραμμές, κάντε ένα βήμα πίσω: μην προτρέχετε να επιβάλλετε τη βούληση σας και τον κόσμο σας. Μπείτε στο δικό του κόσμο, αφήστε το παιδί να πάρει πρωτοβουλία και απλώς εμπλουτίστε με το λόγο σας τη διαδρομή. Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν εύκολα ό,τι ανακαλύπτουν από μόνα τους και δύσκολα ό,τι τους επιβάλλουμε.

5. Δώστε χρόνο και ευκαιρία στο παιδί να σκεφτεί και να αποκριθεί
Κάντε ένα ενδιαφέρον πείραμα: μαγνητοφωνήστε για δέκα λεπτά την επικοινωνία σας με το παιδί. Αν, ακούγοντας την κασέτα, διαπιστώσετε ότι μιλάτε μόνο εσείς και το παιδί έχει αρθρώσει από καθόλου έως μερικές μόνο λέξεις, ίσως χρειάζεται να ξανασκεφτείτε τον τρόπο που επικοινωνείτε μαζί του. Πολλοί γονείς δίνουν συνεχώς μια σειρά από παροτρύνσεις, προσταγές και ερωτήσεις στο παιδί, χωρίς να σταματούν για να του δώσουν χρόνο να σκεφτεί και να αρθρώσει μια απάντηση. Άλλοι πάλι προτρέχουν να εκστομίσουν την σωστή λέξη, να προσφέρουν έτοιμες απαντήσεις, με αποτέλεσμα το παιδί να μην νιώθει την ανάγκη καν να μιλήσει. Ανάλογα με το στάδιο ωρίμανσης, τα μικρά παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο από εσάς για να μιλήσουν. Σεβαστείτε αυτήν τους την ανάγκη, δείξτε ότι προσέχετε υπομονετικά όσο περιμένετε την απάντηση, συνεχίζοντας να τα κοιτάτε με ενδιαφέρον.

6. Δώστε έμφαση στην επανάληψη
Το νήπιο έχει ανάγκη να ακούσει το ίδιο πράγμα πολλές φορές. Έχει σημασία να ακούσει πάλι και πάλι την ίδια λέξη, σε διαφορετική στιγμή και πλαίσιο, για να την αφομοιώσει τελικά.

7. Σχολιάστε και περιγράψτε ό,τι κάνει και κάνετε τώρα
Περιγράψτε τι κάνει και τι κάνετε κάθε στιγμή. Τα μικρά ζουν μόνο στο τώρα. Αν μαγειρεύετε, μιλήστε του για τα υλικά που χρησιμοποιείτε. Αν είστε στο δρόμο, προσέξτε που κοιτάει και περιγράψτε την εικόνα. Αν παίζει με ένα κουκλόσπιτο και ανεβάζει το κουκλάκι από την σκάλα, διανθίστε την σκηνή με ανάλογο "λεκτικό" περίβλημα. Η τεχνική αυτή θυμίζει κάπως την αναμετάδοση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Κάθε στιγμή, κάθε δραστηριότητα ρουτίνας, όσο φαινομενικά βαρετή κι αν είναι, μπορεί να γίνει ευκαιρία για λεκτικά ερεθίσματα και γλωσσική πρόοδο του παιδιού σας.

8. Επεκτείνετε αυτό που λέει κάθε φορά
Συμπληρώστε και εμπλουτίστε κάθε τι που λέει το νήπιό σας. Αν σας ζητάει να το πάτε βόλτα λέγοντας 'άτα', απαντήστε του 'θέλεις να πας βόλτα μικρέ μου!'. Ο 18 μηνών Μανώλης βρήκε μια πλαστική φράουλα στο πάτωμα. Πηγαίνει προς το ντουλάπι και φωνάζει δείχνοντας 'φαγητά'. Καταλαβαίνετε πως θέλει να βάλει τη φράουλα στο καλαθάκι με τα άλλα πλαστικά τρόφιμα, που βρίσκεται μέσα στο ντουλάπι. Πείτε του 'βέβαια, να βάλουμε τη φράουλα στο καλάθακι με τα άλλα φαγητά! Έχεις δίκιο. Να και μια μπανάνα. Να βάλουμε κι αυτήν μέσα.'

9. Αφήστε κενό στην πρότασή σας για να το συμπληρώσει
‘Αυτό είναι ένα...', ‘Κοίτα, μια..', ‘Δώσε μου το ..' Αφήστε κάτι να λείπει, μια λέξη να εννοείται και δώστε χρόνο στο παιδί να τη βρει. Κοιτάξτε το στα μάτια εύθυμα περιμένοντας, κεντρίστε το να αποκριθεί. Αν δείτε στο πρόσωπό του να αναπτύσσεται ντροπή, θυμός ή άγχος, πείτε του τη λέξη απλά, χωρίς να εστιάσετε στην σιωπή του.. Χρησιμοποιήστε αν χρειάζεται χειρονομίες, εκφράσεις, δείξτε εκείνο που θέλετε να σας ονοματίσει. Προσοχή, να καταφεύγετε σε αυτήν την τεχνική με μέτρο. Αν δοθεί η εντύπωση του καταναγκασμού στο παιδί, αυτό θα αποσυρθεί, θα διακόψει την επικοινωνία.

10. Μάθετέ του να περιμένει την σειρά του
Ένα σημαντικό στοιχείο μιας συζήτησης είναι η γνώση του να ξέρει κανείς πότε να μιλήσει, η δεξιότητα του να περιμένεις τη σειρά σου. Οι γονείς μπορούν να διδάξουν αυτήν τη δεξιότητα με το προσωπικό τους παράδειγμα, όταν ακούν υπομονετικά για όση ώρα χρειαστεί την απάντηση του νηπίου τους, και με τον έπαινο όταν το μικρό αποκρίνεται σωστά.

11. Εμπλουτίστε καθημερινές πράξεις ρουτίνας με λόγο
Κάθε τι που κάνετε μέσα στην ημέρα σας μαζί με το παιδί είναι ευκαιρία για μάθηση και συνομηλία. Καθημερινές δουλειές όπως το μαγείρεμα, το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το σούπερ μάρκετ, μπορούν να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες, λιγότερο βαρετές και για σας και για το παιδί σας, προσφέροντας ταυτόχρονα τροφή για την ανάπτυξή του. Το κλειδί είναι να βάζετε το μικρό σας ενεργό μέσα σε ό,τι κάνετε, να μην απομονώνετε το δικό σας ‘μεγάλο' κόσμο μακριά από το δικό του ‘μικρό' κόσμο.

12. Βάλτε το νήπιο σας να συμμετέχει σε ό,τι κάνετε
Το νήπιο μαθαίνει κάθε στιγμή και ευκαιριακά. Οποιοδήποτε γεγονός της ημέρας μπορεί να γίνει ευκαιρία για σωστή κουβέντα και μάθηση. Στο σούπερ μάρκετ, δώστε στο μικρό σας πράγματα να κάνει, αφήστε το να συμμετέχει. Ονομάζετε τα αντικείμενα που βλέπετε. Στην πραγματικότητα, το μυστικό για να μπορέσετε να κάνετε ο,τιδήποτε είναι να βάλετε το μικρό να συμμετέχει σε αυτό! Διαφορετικά, θα βρεθείτε διαρκώς αντιμέτωποι με τον αρνητισμό, την γκρίνια και την αταξία του.

13. Παίξτε με τους ήχους, τους φθόγγους, τις λέξεις
Δείξτε του ότι είναι ελεύθερο να πειραματιστεί με τη γλώσσα, να τη γνωρίσει μέσα απο λάθη. Παροτρύνετέ το να αυτοσχεδιάσει, να φτιάξει στιχάκι, τραγουδάκι από μια συλλαβή! Έτσι του τονίζετε τον αυθορμητισμό, την αυτοπεποίθηση, του δίνετε εφόδια να ανακαλύψει μόνο του πτυχές του κόσμου - και της γλώσσας. Μην φοβάστε να ακουστείτε 'ανόητοι', να κάνετε γελοίους ήχους ή αδόκιμες λέξεις, φράσεις.

14. Όχι στον καταιγισμό ερωτήσεων
Τα νήπια, ιδιαίτερα κάτω των τριών χρόνων, είναι μπερδεμένα. Μόλις ξεκίνησαν να γνωρίζουν τον κόσμο, μα πολλά πράγματα είναι ακόμα πρωτόφαντα, συνιστούν γρίφο. Μπερδεύονται να οριοθετήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Επιπλέον δυσκολεύονται ακόμα να εκφραστούν με τις λέξεις. Αν φανταστείτε για λίγο τον ψυχισμό τους θα καταλάβετε γιατί το να τα ρωτάμε συνέχεια δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Όσο περισσότερες ερωτήσεις του απευθύνεις, τόσο πιο έντονα θα εναντιωθεί, θα βρεθεί σε σύγχυση, θα κόψει τις γέφυρες της επικοινωνίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν οι ερωτήσεις είναι κυρίαρχες στο λόγο μας, του προσφέρουν επιλογές που δεν ξέρει να χειριστεί, προέρχονται από πολλά άτομα ταυτόχρονα ή από άτομα λιγότερο οικεία. Οι πολλές ερωτήσεις είναι ένας σίγουρος τρόπος να οδηγήσουμε σε πρώιμο τέλος την συνομηλία μας με ένα νήπιο. Μόνο αργότερα, συνήθως στα 3-5 χρόνια, όταν το παιδί αρχίσει να κάνει από μόνο του ερωτήσεις - τα ατέλειωτα γιατί και πως- μπορούμε να ενσωματώσουμε στο λόγο μας ερωτήσεις - και πάλι με τρόπο φυσιολογικό, μη απαιτητικό, όπως μιλάμε με έναν ενήλικα και όχι εν είδη καταιγισμού.

15. Προτιμήστε τις ανοιχτές από τις κλειστές ερωτήσεις
'Τι είναι αυτό;', 'Τι θέλεις;', 'τι χρώμα είναι το μπλουζάκι;', 'πόσο χρονών είσαι;' 'αγαπάς τον παππού σου;', 'θέλεις να παίξουμε;', 'είναι καλό;', 'σ'αρέσει;'. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες άλλες παρόμοιες κλειστές ερωτήσεις που ταλαιπωρούν κάθε μέρα τα μικρά παιδιά, κάτω των τριών χρονών. Δεν προσθέτουν τίποτα ενδιαφέρον για το παιδί, είναι καταναγκαστικές ή χιλιοειπωμένες, δέχονται μόνο μια μονολεκτική απάντηση, συνήθως ‘ναι' ή ‘όχι', προκαλούν αντίδραση και εναντίωση, κλείνουν αντί να ανοίγουν την κουβέντα μαζί τους. Είναι πολύ προτιμότερο να μετατρέπετε τις ερωτήσεις σας σε ανοιχτές, οι οποίες παροτρύνουν το παιδί να σκεφτεί, να απαντήσει με πολλές λέξεις και να συνεχίσει την κουβέντα. Για παράδειγμα 'Ωραία, μπήκε ο πειρατής στο δωμάτιο, τώρα πως θα ανοίξει την πόρτα;' ή ‘είναι επικίνδυνο να κατέβεις την σκάλα μόνος σου, γιατί; Ξέρεις;'.

16. Ποτέ μην το κριτικάρετε αν πει κάτι λάθος
Ο Κωνσταντίνος βλέπει με έξαψη τη μαμά του να βάζει το καρότσι του στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. ‘Άτα!', αναφωνεί. Μην του λέτε ' Δεν είναι άτα αλλά βόλτα'. Αυτό θα τον αποθαρρύνει, θα του χαμηλώσει την αυτοπεποίθηση στις γλωσσικές του ικανότητες και θα τον αποτρέψει από το να σας μιλάει ελεύθερα. Πείτε του μπράβο για την προσπάθειά του και επαναλάβετε τη λέξη σωστά ειπωμένη. Αναγνωρίστε την αξία της απάντησής του, έστω και λανθασμένης, και παρακινήστε τον, βοηθήστε τον δίνοντάς του στοιχεία, ώστε να βρει την σωστή απάντηση. Τα θετικά σας σχόλια είναι πολύ σημαντικά για να ανθίσει η ομιλία του.

17. Αποφύγετε το πατρονάρισμα και τον εκπαιδευτικό τόνο
Το παιδί ξέρει να διαβάζει τον εμφανώς διδακτικό, «στημένο» τόνο. Τα περισσότερα αντιδρούν σε αυτόν τον τόνο με αρνητισμό και τελικά δε μαθαίνουν εκείνο που θέλετε. Επίσης τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όχι με τη δική σας καθοδήγηση αλλά όταν εξερευνούν μόνα τους τα πράγματα, με δικό τους κίνητρο. Όσα και να τους πείτε για τους δεινόσαυρους, δε θα μάθουν τίποτα αν δεν πιάσουν στα χέρια τους ένα πλαστικό δεινοσαυράκι από δικό τους ενδιαφέρον και δεν κάνουν τις ερωτήσεις που αυτά θέλουν. Μπορείτε να τα παροτρύνετε, να προσφέρετε λύσεις όταν ζητούν βοήθεια, αλλά όχι να τα καθοδηγήσετε. To νήπιο διαισθάνεται τον εκπαιδευτικό τόνο ως τεχνητό, αφύσικο, έξω από τις άμεσες παραστάσεις που το αφορούν και τελικά απωθείται από αυτόν.

18. Μιλήστε για σκέψεις και συναισθήματα
Διερευνήστε και εκφράστε συναισθήματα δικά σας και του παιδιού. Μιλήστε με ειλικρίνεια για ιδέες και σκέψεις, σίγουρα θα εκπλαγείτε από την ώριμη απάντηση και του πιο μικρού παιδιού! Είναι καλό το μικρό μας να εξοικειώνεται με την ανθρώπινη μας υπόσταση, πέρα από το καθαρό γονεικό μας πρόσωπο.

19. Δώστε τροφή στη φαντασία
Τα παραμύθια προσφέρουν στο παιδί υλικό για να κεντρίσει τη φαντασία του. Όταν το μικρό φτάσει στο στάδιο της μαγικής σκέψης, γύρω στα 2-4 χρόνια, μπείτε στη δική του λογική. Μη φοβάστε ότι θα ακουστείτε παράλογοι, ονειροπόλοι, μη πραγματιστές. Μιλήστε του για νεράιδες, για δράκους και για όλα εκείνα τα μοτίβα που βρίσκονται κρυμμένα σε όλα τα καλά παραμύθια, φανταστικά μα πολύ χρήσιμα για να κατανοήσουν την πραγματικότητα.

20. Χρησιμοποιήστε άφθονο παιχνίδι προσποίησης
Το κουκλοθέατρο - ή και θέατρο σκιών- είναι ένας εκπληκτικός, έξυπνος τρόπος για να ανάψετε τη φαντασία του παιδιού, να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιό του αλλά και να 'αναπαραστήσετε' προβλήματα και καθημερινές καταστάσεις. Στην τελευταία περίπτωση, δημιουργώντας για παράδειγμα μια σκηνή με μια προστριβή ανάμεσα σε αδερφάκια, βοηθάτε να εκτονωθούν άσχημα συναισθήματα των παιδιών, βλέπετε βαθύτερα μέσα στην ψυχή τους και προσφέρετε έδαφος για ανακωχή.

21. Βιβλία, αυτό το υπέροχο μέσο επικοινωνίας
Ένα από τα ιδιαίτερα πολύτιμα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στο παιδί μας είναι να του εμφυσήσουμε αγάπη για τα βιβλία, από πολύ νωρίς, πριν τα πρώτα του γενέθλια. Περιεργαζόμενοι ένα παιδικό βιβλιαράκι γεμάτο εικόνες μαζί με το παιδί, πετυχαίνουμε πάρα πολλά: περνάμε όμορφες, χαλαρές στιγμές, ιδιαίτερα πριν τον ύπνο. Δημιουργούμε όμορφες συνήθειες που θα αντέξουν στο μέλλον. Χτίζουμε τη σχέση μας με το παιδί. Του δίνουμε άπειρα λεκτικά ερεθίσματα. Το προσκαλούμε να εκφράζει αυτά που σκέφτεται και αισθάνεται. Προάγουμε την κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη και αναπτύσσουμε τη φαντασία του.

22. Το παιδί μαθαίνει καλύτερα καινούργιες λέξεις όταν χρησιμοποιεί όλες τις αισθήσεις του
Όταν το παιδί προσπαθεί να εκφράσει κάτι ζωντανό, χειροπιαστό και παραστατικό, μαθαίνει πιο γρήγορα. Η λέξη αγελάδα θα του εντυπωθεί σιγά-σιγά αν τη βλέπει στη ζωγραφιά ενός βιβλίου, κάπως πιο γρήγορα αν στο βιβλίο υπάρχει αληθινή εικόνα αγελάδας, ακόμα πιο σύντομα αν ο μπαμπάς, την ώρα που διαβάζει το βιβλίο τού κάνει παραστατικά ‘μουου..', άμεσα αν την παρατηρήσει από κοντά σε μια φάρμα. Θα μάθει γρήγορα τα ονόματα των φρούτων, αν πειραματιστεί και βυθίσει τα χεράκια του στα πραγματικά.

23. Μουσική και χορός
Η μουσική επηρεάζει θετικά την ψυχοκινητική ανάπτυξη πριν από τη γέννηση ακόμα. Πρόσφατες μελέτες σε εγκύους αλλά και σε πρόωρα νεογνά σε εντατικές μονάδες αποδεικνύουν την ευεργετική της επίδραση. Ενθαρρύνοντας στο μικρό μας την μουσική και κινητική έκφραση, ενθαρρύνουμε ταυτόχρονα τρόπους επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους και την εξωστρέφεια.

24. Επαφή με μεγαλύτερο κύκλο ανθρώπων: δώρο στην επικοινωνία
Κάθε επιπλέον μέλος σε μια οικογένεια εμπλουτίζει το γλωσσικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί. Ο παραδοσιακά πολυκύτταρος οργανισμός της ελληνικής οικογένειας, με τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τους θείους, τα ξαδέρφια, αποτελεί υπερπολύτιμη πολυτέλεια που συχνά λείπει από τις οικογένειες δυτικών κοινωνιών. Προσθέτει ζωτικότητα στη ζωή του παιδιού. Αρκεί να συμβαίνουν δύο πράγματα: όλοι οι ενήλικες να επικοινωνούν με τους σωστούς τρόπους που ανέφερα παραπάνω και να αφήνουν το παιδί να εκφραστεί το ίδιο και να απαντήσει.
Είναι αλήθεια ότι τα νήπια περνούν ιδιαίτερα δημιουργικές στιγμές και απορροφούν γνώσεις και εμπειρίες όταν συναναστρέφονται μεγαλύτερα παιδιά σχολικής ηλικίας, αδέρφια ή μη. Ίσως έχετε αισθανθεί κι εσείς την ξεχωριστή χημεία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα δίχρονο και ένα δεκάχρονο παιδί. Προσφέροντας ευκαιρίες για παιχνίδι με μεγαλύτερα παιδιά δίνετε στο μικρό σας ερεθίσματα για γλωσσική ανάπτυξη και για μια άλλου τύπου επικοινωνία.

25. Οικογένεια γύρω από το τραπέζι: δώρο στην επικοινωνία
Όλα τα μέλη μιας οικογένειας μαζεύονται για φαγητό γύρω από το τραπέζι. Συζητούν, ανταλλάσσουν τις εμπειρίες της ημέρας, ενώνονται με μια μαγική χημεία. Αυτή η υπέροχη, παραδοσιακή συνήθεια, ιδιαίτερα αγαπητή σε Μεσογειακούς λαούς και απούσα σε βόρειους, είναι μια δυνητικά πλούσια εμπειρία επικοινωνίας και για τα μικρά παιδιά. Τρώτε μαζί με το μικρό σας, αδράξτε την ευκαιρία για τη χαρά, εξερεύνηση, κουβέντα που προσφέρει το τραπέζι και η διαδικασία του φαγητού.
Στέλιος Παπαβέντσης, M.R.C.P.C.H., D.C.H. I.B.C.L.C.
Παιδίατρος - Σύμβουλος Γαλουχίας